دسترسی به داروهای جدید حق بیماران دیابتی در کشور است

علیرضا استقامتی با اشاره به وجود داروهای برند اصلی خارجی و تولید داخل در کشور، افزود: برای داروهای برند خارجی، نوسانات ارزی و محدودیت‌های اعتبارات ارزی چالش‌های اصلی هستند. وقتی ارز کافی برای واردات تخصیص پیدا نکند، مقدار داروی وارداتی کاهش می‌یابد و دسترسی بیماران با مشکل مواجه می‌شود.

وی ادامه داد: در مورد داروهای داخلی نیز کمبود نقدینگی در شرکت‌های دارویی باعث می‌شود تولیدکنندگان نتوانند مواد اولیه را به مقدار کافی تأمین کنند. البته شرکت‌های بزرگ دارویی معمولاً کمتر تحت‌تأثیر این محدودیت‌ها قرار می‌گیرند، اما در کل این مشکلات می‌توانند تولید و توزیع دارو را تحت‌الشعاع قرار دهند و درنتیجه دسترسی بیماران به داروهای حیاتی محدود شود.

استقامتی اظهار داشت: بیماران معمولاً به یک برند خاص از دارو عادت می‌کنند و تغییر آن برایشان دشوار است. اگر برند خاصی که سال‌ها مصرف می‌کرده‌اند در دسترس نباشد، ممکن است با مشکلات جسمی و روانی مواجه شوند.

به گفته این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، به‌عنوان مثال، در درمان دیابت، انسولین یک داروی حیاتی است که بیماران باید به‌طور مستمر مصرف کنند. اگر دارویی که سال‌ها استفاده کرده‌اند دیگر موجود نباشد، حتی اگر مشابه داخلی باکیفیتی هم عرضه شود، بیمار ممکن است به دلایل روانی یا جسمی نتواند به آن اعتماد یا آن را تحمل کند.

دسترسی پایدار به داروی مناسب و شناخته‌شده برای بیماران اهمیت حیاتی دارد

استقامتی تصریح کرد: این چالش‌ها باعث کاهش امنیت روانی بیمار و خانواده‌اش می‌شود. همچنین، هرگونه مشکل جسمی یا افزایش قند خون را به تغییر دارو نسبت می‌دهند، حتی اگر علت دیگری داشته باشد. به همین دلیل دسترسی پایدار به داروی مناسب و شناخته‌شده برای بیماران اهمیت حیاتی دارد.

وی به اهمیت همکاری بین تولیدکنندگان داخلی، انجمن‌های دیابت و دولت اشاره کرده و گفت: این مسئله نیازمند همکاری و تعامل چندجانبه است؛ انجمن‌های دیابت و تشکل‌های مردم‌نهاد به‌عنوان نمایندگان بیماران، مشکلات و نیازهای آن‌ها را دسته‌بندی کرده و به نهادهای دولتی منتقل می‌کنند. از سوی دیگر شرکت‌های داروسازی می‌توانند از طریق ارتباط با این انجمن‌ها و دریافت بازخورد از بیماران، نیازهای واقعی را بهتر درک کرده و به بهبود کیفیت محصولات خود بپردازند.

استقامتی تاکید کرد: در کنار آن، دولت باید با تخصیص منابع کافی و رفع موانع تولید، به شرکت‌های تولیدکننده کمک کرده و از ورود به‌موقع داروهای جدید، حمایت کند. این همکاری‌ها می‌توانند دسترسی بیماران به درمان‌های جدید را تسهیل کنند و باعث شوند که بیماران در زمان مناسب از مزایای درمان‌های مدرن بهره‌مند شوند.

به گفته وی، درمان‌های دیابت به‌طور مداوم در حال بهبود و پیشرفت هستند. ورود به‌موقع این درمان‌ها به کشور بسیار حیاتی است، زیرا تأخیر در عرضه داروهای جدید، بیماران را از مزایای آن‌ها محروم می‌کند. سازمان‌های مرتبط، انجمن‌های علمی و نهادهای دولتی باید برای فراهم کردن این داروها در زمان مناسب تلاش کنند. همچنین، بیمه‌ها باید منابع خود را به اولویت‌های اساسی و بیماری‌های شایع‌تر هدایت کنند تا بتوانند هزینه‌های درمان‌های مدرن را پوشش دهند.

در حال حاضر هفت میلیون و ۵۰۰ نفر در کشور دیابت دارند که ۳۱ درصد بیماری‌ آنها کنترل شده است و چهار میلیون و ۸۰۰
هزار نفر نیز پوشش درمان دیابت دارند.

بر اساس گزارش وزارت بهداشت، همچنین ۱۳ میلیون و ۶۴ هزار نفر نیز پیش دیابت دارند و اهمیت بیماری های غیرواگیر به خصوص دیابت باید جدی گرفته شود تا در برابر بیماری های واگیر آسیب پذیری کمتری وجود داشته باشد.