ممانعت از واردات دارو به چه قیمتی؟ مریدان تئوری"به واردات دارو رانت نمی‌دهیم" پاسخ گویند!

سالم‌خبر: اظهارات دیروز معاون صنایع وزارت صمت و رییس سندیکای مواد اولیه دارویی در منع و تقبیح هرگونه واردات دارو در وانفسای تحریم‌ها و عدم دسترسی برخی بیماران به ویژه خاص به دارو و همچنین وجود مافیای پنهان از دیدگان در حوزه ی دارو، تداعی کننده سیاست‌ها و اظهارات سعید نمکی، وزیر سابق وزارت بهداشت و درمان بود که تا ماندگاریش در مسند وزارت از هر تریبونی اعلام می‌کرد: به واردات دارو رانت نمی‌دهیم! نتیجه نیز بر همگان مشهود بود که رانت‌ها بر جای دیگر نشست و تنها بیماران بودند که دست‌شان از دسترسی به داروهای خود کوتاه ماند.

برادران و اختراعی، در حالی سازمان غذا و دارو و اتاق بازرگانی را به ترویج سیاست "واردات محوری" به قیمت تضعیف تولید دارو در کشور محکوم کردند که طی ماه‌های گذشته بسیاری از بیماران خاص و غیرخاص از دسترسی به داروهای روتین خود محروم بوده‌اند. برجسته سازی واردات محوری از سوی آنان در حالی به عنوان یکی از عوامل اختلال در چرخه تولید دارو مطرح می شود که صنایع تولید داروی کشور هنوز در حال دست و پنجه نرم کردن با چالش هایی همچون قیمت گذاری دستوری، نبود نقدینگی و تخصیص ارز هستند و گویی تنها چالش این روزهای صنایع دارویی کشور پیرامون واردات داروهایی می چرخد که نیاز روزانه ی بیماران را تامین می کند.

فارغ از اهداف و منیات چنین اظهاراتی که پس از آن چرخه ی تامین دارو را چگونه تحت تاثیر خود قرار دهد اما مطرح‌کنندگان چنین کشفیاتی که به طور قطع بدون هیچگونه پشتوانه تحقیقاتی، آماری و قابل استنادی آن را اظهار می کنند، باید پاسخ گویند که آیا لازم است در چنین شرایطی به بهانه ی حمایت از تولید ملی از هرگونه واردات دارو جلوگیری شود؟ آیا این دو مقوله یکدیگر را پس می زنند یا می توانند مکمل یکدیگر باشند؟ و چرا این زعما سعی بر اثبات و به کرسی نشاندن سخن خود دارند که واردات همیشه به ضرر تولید داخل بوده است؟ و سوال آخر و مهمتر آنکه آیا نتیجه ی این سیاست و تعصب دارو و درمان می شود بر جان بیماران یا گره کوری می شود بردرد و درمان جامعه ی ایرانی؟ که صد البته تجربه نشان داده است هیچ گاه چنین نبوده است.