اولین که نیستیم، بهترین نیز نیستیم
یادداشت سردبیر، معصومه شهریاری
تاریخ انتشار :
سه شنبه ۱۹ اسفند ۱۳۹۹ ساعت ۱۳:۲۶
کد مطلب : ۹۳۲۳
بایدن اگرچه در میان سخنان خود از چگونگی فرایند تسریع در تامین واکسن کرونا و توافقات و همکاری کاخ سفید با شرکت‌های بزرگ داروسازی با ذکرجزییات و شفاف سخن گفت اما از پیشرو بودن و اولین بودن کشورش در واکسیناسیون و اینکه دنیا را با تصمیمات و اقدامات خود انگشت به دهان کرده است، هیچ سخنی به میان نیاورد.
با رصد اقدامات و اظهارات مسوولان بسیاری از کشورهای جهان حداقل در مورد سیاست‌های کنترل کرونا و تولید و تامین واکسن، این واقعیت هویداست که ویژگی های شخصیتی مدیران و مسوولان کشورهای پیشرو در این باره موجب شده است تا آنان استراتژی‌هایی را برگزینند تا عملکرد دولت خود را در حوزه ی مقابله با کرونا و تامین واکسن بهبود بخشند. که بهبود نیز بخشیده اند. اما در کشورهایی که احساسات شخصی و هنجارهای اخلاقی مسوولان با استراتژی‌ها و تصمیم‌سازی‌ها حتی در مقابله با کرونا آمیخته می شود نتایجی از خود برجای می‌گذارد که همه را حیرت زده و انگشت به دهان می کند. نتایج تلخ و گزنده‌ای که جان آدمیان هزینه آن است و باید در منطقی بودن این رویکرد و تصمیم سازی‌ها تردید کرد.
استراتژیهای تدافعی، افشاگرانه و خودشیفتگی برخی مسوولان از همین جنس است که عواقب آن در اهداف کوتاه مدت و حتی بلندمدت به خوبی قابل لمس است.
ویروس کرونا حال از هر نوع ملیت آن انگلیسی، آفریقای جنوبی و... این روزها بسیاری را سیاه‌پوش کرده است و منطقه به منطقه در کشورما در حال پیشروی است. کرونا رمق مردم را گرفته است. اما در این میان آنچه بیش ازهمه آنان را سردرگم کرده است جملات و اظهارات آتشین و ایدئولوژیک و مبهمی است که با واقعیات ملموس در کوچه پس کوچه های شهرهایمان در تضاد است.
به رغم پشت سرگذاشتن چندین موج کشنده ی کرونا، نه تنها دیر به فکر برقراری قرنطینه‌‌ها افتادیم که در تعجیل برای تهیه‌ی واکسن نیز غافل ماندیم. غفلت مسوولان ما به رغم تذکر و تقاضا برای تامین واکسن از سوی کارشناسان، متخصصان و مردم تا آنجا خاطره انگیز شده است که این خواسته از سوی آنان به سخره نیز گرفته شد که چه خوب گفتید؟!!!! واکسن بخریم.
با گذشت چند ماه یکه تازی کرونا در کشور و خاموشی ابدی هزاران مرد و زن و فرافکنی مسوولان وزارت بهداشت حال ماجرا به این نقطه رسیده که واکسن به تعداد محدود و قطره‌چکانی وارد کشور شده است که حتی به وعده ی واکسیناسیون کادر درمان تا پایان اسفندماه نیز نمی توان دل خوش داشت. با سخنان اخیر مسوولان که به همه نمی توان واکسن زد می‌توان نتیجه‌گیری کرد که جان ها را باید در گنجه پنهان کرد و تا پایان سال 1400 تن به مردن نداد تا واکسن کرونا تامین شود.
موضع غیرشفاف و عدم تمایل به ارائه ی گزارش در مورد تامین واکسن در میان رونمایی‌هایی نمایشی واکسن‌های داخلی زمانی ترک برداشت که خرید و ورود واکسن روسی اسپوتنیکV افشا شد و مقامات وزارت بهداشت از هرتریبونی بهره برده و به جای شفاف‌سازی، توجیهات خود برای ورود این واکسن به خورد جماعت دادند.
اما واقعیت حال ما چیست و چه می‌شود؟ واقعیت اینست که مردمان هر کشوری حتی همسایگانمان در این شرایط مسموم کرونا، آستین ها را بالا زده اند و آماده برای نیش زندگی‌بخش واکسن کرونا در نوبت ایستاده اند و ما هنوز انگشت به دهان و گیج از اینکه سیاست‌گذاری‌ها برای تامین واکسن در کشور ما چگونه است که خرید واکسن و اقدام مسوولان برای این مهم حتی با فقیرترین کشورهای جهان قابل مفایسه نیست؟
با نوع نگاه از بالا به پایین مسوولان نسبت به کشورهای دیگر و اظهاراتی همچون 100 سال است که در منطقه واکسن‌ساز هستیم و اولین واکسن ساز آسیا بوده ایم سوال این جاست که این نخستین و اولین مقام‌ها چرا با آمار فاجعه بار و تاثرانگیز تامین و تزریق واکسن کرونا در ایران همخوانی ندارد؟ در میان کشورها چرا ایران هنوز شرایط نامطلوبی دارد و این وضعیت، همه‌گیریَ کرونا در کشور را ناپایدار و هر روز برگی دیگر رو می‌کند؟
چگونه است که آوازه‌ی مدیریت و کنترل ویروس سرکش کرونا در کشورمان به گفته ی مسوولان در جهان پیچیده است اما در رده بندی روزانه‌ی تزریق واکسن کرونا در جهان کنار کشورهایی همچون بولیوی، آلبانی، جزایر فارو و مغولستان جا خوش کرده ایم؟
پاسخ این سوالات از سوی مسوولان مستلزم داشتن دو شاخص شفافیت و پاسخگویی در یک حکمرانی خوب حداقل در نظام سلامت کشور است که این روزها کیمیایی است در دوره ی یکه تازی کرونا.
در شرایط حاضر رمقی برای مردم باقی نمانده است. تمنیات سیاسی را در تصمیم‌سازی‌ها و سیاست‌گذاریهایمان برای تامین واکسن و حافظت از مردم، فاکتور بگیریم و از تجربه‌ی تلخ و ناکارآمد تامین واکسن آنفلوانزا درس بگیریم.
