اندر حکایت آن 20 میلیون تومان یا این 200 میلیون ریال

سالم خبر: انگليسي‌ها می گویند؛ دولت شان در هر کشور دو سفير دارد، يکي سفير حکومت و يکي خبرنگار گاردين . ضمن آنکه در بسیاری مواقع نظر خبرنگار این رسانه بر نظر سفیر نیز ترجیح داده می شود.

این تفکر قابل تامل انگلیسی مصداق متقنی بر اهمیت رسانه و افکار عمومی درآن سوی مرزهاست. بازوی قدرتی با بینش فرا حزبی و منفعتی که با دیده بانی، عرصه را بر بسياري از سوءاستفاده هاي اقتصادي در تمامی عرصه ها تنگ تر می کند.

نقش مطبوعات و رسانه ها اگرچه ثمرات و برکات زيادي می تواند براي جوامع داشته باشد اما از دیگر سو می تواند در جایگاه کیسه بوکسی نقش آفرینی کند که صاحبان قدرت، فساد و رانت هر از گاهی برای انحراف کاستی های خود برآن ضربه زنند. تا جایی که با آدرس های غلط و صفرهای بی انتها جای متهم و قربانی را با آدرس های غلط عوض کنند.

اگرچه بسیاری از مسوولان و حتی صاحبان قدرت در هر تریبونی عنوان می کنند رسانه ها می توانند در مبارزه با فساد، مبارزه با رانت جویی و  رانت خواری  نقش موثری ایفا کنند و حتی برای تحقق این مهم دست یاری به سوی رسانه ها دراز می کنند اما اگر این آتش افشاگری به دامن همان ها بیافتد رسانه ها با نامی دیگر خطاب می شوند تا جایی که عامل عمو سام هم نام می‌گیرند.

فساد؛ قدمتی هم اندازه با تمدن در جوامع بشری دارد پس ماندگاری آن و حتی در مواردی پیشی گرفتن آن از تمدن در برخی جوامع این واقعیت را فاش می کند که برچیدن آن کاریست ناممکن. اما مبارزه با آن و کنترلش ممکن می شود با عزم جدی . رسانه ها می توانند یکی از ارکان این مبارزه باشند اگرچه نمی توان نقش آنان را صرف افشاگری مفاسد خواند.

افشاگری هایی لحظه ای که طی چند ماه گذشته گریبانگیر صنایع  دارو و تجهیزات پزشکی شده است ناشی از همان پررنگ شدن نقش افشاگرانه رسانه و حتی جابه جا شدن این نقش بین رسانه و مسوولان است. چه بسا که برای مثال طی ماه‌های گذشته  وزیربهداشت و درمان در این راستا خود یک تنه مسوولیت آن را برعهده گرفته است و افشا پشت افشا.

به افشاگری هایی لحظه ای نمی توان دل بست! ضمن آنکه رسانه ها نیز از این نوع افشاگری پرهیز داده شده اند. افشاگری های لحظه ای به طور حتم براساس حب و بغض های شخصی یا جناحی شکل می گیرد که نگاه  ملی ساختارگرایانه و مسوولانه‌ برای پیشبرد  صنایع دارو و تجهیزات پزشکی را فدای منافع شخصی برخی می کند. این روزها برخی هیزم بر آتش این افشاگری های بی نام و نشان می ریزند که خود هنوز در کارنامه پر تجدید خود در این صنعت، سوال های بی پاسخ بسیار دارند و برای کاستی ها و عملکرد گذشته خود هنوز هیچ جواب قانع کننده ای برای هیچ یک از تحقیق و تفحص ها نداده اند.

برای شائبه ی هزینه 20 میلیونی برای انتشار توییت هایی علیه وزیر بهداشت یا پرداخت رشوه 200 میلیون ریالی برای پرداخت رشوه به خبرنگاری بی نام و نشان هنوز سند و مدرکی ارائه نشده است اما اگرچه این یکی تومان است و آن دیگری ریال تنها یک منبع خبری غیرخبری می تواند آن را نشر دهد و با توسل بر آن علاوه بررسانه ها، صنایع دارویی کشور را به چالش کشیده و از این آب گل آلود صید خود را شکار کند.

هزینه ی سنگین اصرار بر تولید داخل به هر قیمتی را هنوز مردم تا این لحظه با جان خود در صنعت خودرو پرداخته اند. اما به طور مسلم گام نهادن در عرصه‌ی آزمون و خطای تولید داخل صد در صد دارو در کشور آن هم در دوره ی تحریم می تواند به جز هزینه های چند برابری آن برای صنایع دارویی، خسارات غیرقابل جبران و منتهی به خطر افتادن جان همان مردمی باشد که سینه برایشان چاک می دهیم.

اگر چه فروش رآکتورها و دستگاههای صنعتی مواد اولیه دارویی با پیشبرد تفکر تولید صد در صدی دارو در اتاق شیشه ای مات سازمان غذا و دارو رونق می گیرد اما برای افشاگری های روشن در این عرصه بهتر آنکه این مسوولیت به روزنامه نگاران و رسانه های تحقیقی سپرده شود تا آفت هایی که افشاگری های لحظه ای به وجود می آوردند از بین رفته ضمن آنکه روزنامه نگاران و رسانه ها حیثیت حرفه ای خود را صرف پی بردن به عمق اتفاقات ‌کنند.

 غبار را از شیشه های این اتاق و این ساختار که قرار بود روزی شفافیت ش زبانزد همه باشد؛ بزداییم و اجازه دهیم اگرافشایی قرار است صورت گیرد از سوی ناظران جامعه و رسانه ها صورت گیرد. اگراصرار بر استقلال و خودکفایی داریم برای نیل به آن ؛ سیاست افشاگری های لحظه ای با هزینه های کلان برای کشور را در پیش نگیریم که این سیاست جز آب بر آسیاب دشمن نشاندن و زیر سوال بردن ارکان نظام، هیچ حاصل دیگری نخواهد داشت.