توانبخشی کودکان اوتیسم رها شده است

عماد مولا زاده در گفت و گو با ایرنا گفت: برخی خانواده های دارای فرزند مبتلا به اوتیسم به دلیل ناتوانی در پرداخت هزینه ها، کودکانشان را به مراکز شبانه روزی می سپارند تا در آنجا خدمت بگیرند.

وی در ادامه از هزینه های سنگین توانبخشی برای کودکان مبتلا به اوتیسم انتقاد کرد و گفت: مدتهاست که بیمه ها زیر بار بیمه خدمات توانبخشی نمی روند؛ مبتلایان به اوتیسم حداقل پنج تا 10 سال به کاردرمانی و گفتار درمانی نیاز دارند و در این شرایط اقتصادی ماهانه باید یک میلیون و 500 هزار تا دو میلیون و 500 هزار تومان بابت هزینه های توانبخشی بپردازند.

وی تاکید کرد: بنابراین بیمه نبودن خدمات توانبخشی مشکلات زیادی را برای خانواده های دارای کودک اوتیسم ایجاد کرده، این در حالی است که مداخلات زودهنگام دولت و بیمه ها به درمان های باکیفیت برای این کودکان منجر می شود.

دبیر انجمن علمی کاردرمانی ایران خاطرنشان کرد: زمان طلایی برای کودکان مبتلا به اوتیسم در حال گذر است، آنان به خدمات توانبخشی نیاز دارند؛ مداخلات توانبخشی هر چه در سن پایین تر آغاز شود، اتفاقات بهتری می افتد.

مولازاده افزود: در حال حاضر مجلس شورای اسلامی، وزارت بهداشت و وزارت رفاه برای بیمه خدمات توانبخشی بیش از هر زمان دیگر وقت می گذارند، کارهای سند ملی اوتیسم نیز انجام شده است اما توانخواهان بیش از این به توجه نیاز دارند.

 علاقه مندی کودکان اوتیسم به پنکه 

دبیر انجمن علمی کاردرمانی ایران در ادامه به تعریف اوتیسم پرداخت و اظهار داشت: اوتیسم اختلال عصبی رشدی است که بیشترین تشخیص آن در سه سال نخست زندگی اتفاق می افتد. مبتلایان به اوتیسم در تعاملات اجتماعی و ارتباطی نقص دارند. این افراد دارای الگوهای محدود تکانشی در فعالیت ها و علایق خود هستند.
مولازاده با اشاره به اهمیت بازی در دوران کودکی گفت: کودکان مبتلا به اوتیسم در این دوران به محیط اطراف پاسخ نمی دهند؛ یکی از شک هایی که خانواده در این دوران به فرزند خود می کنند این است که فکر می کنند او مشکل شنوایی دارد.

وی اضافه کرد: همچنین کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به والدین، دلبستگی نداشته باشند. این کودکان رفتارهای کلیشه ای مانند بال بال زدن، دور خود چرخیدن و تکان دادن دست جلوی چشم دارند و با اسباب بازی ها، بازی های بی معنی می کنند و در انجام بازی های اجتماعی ممکن است دچار مشکل شوند.

وی افزود: فرار از تماس چشمی یکی از مشخصه های کودکان مبتلا به اوتیسم است. علاقه مندی کودکان به وسایلی مانند پنکه، هواکش، ماشین لباسشویی و همچنین نقص در گفتار و عدم تکلم از نشانه های ابتلا به اوتیسم است.

 فشار نگاه سنگین جامعه بر خانواده های دارای فرزند اوتیسم

دبیر انجمن علمی کاردرمانی ایران تصریح کرد: شیوع اوتیسم در ایران یک تولد در هر 150 تولد است که افزایش یافته است. قبلا یک تولد در حدود هر هزار تولد بود؛ این مساله نشان می دهد مسائله اوتیسم در خانواده ها داغ شده است. 

مولازاده گفت: جامعه به دنبال این است که اختلال اوتیسم را معرفی کند که طیف های مختلفی دارد و بسیار مهم است که جامعه این اختلال را بشناسد.

وی افزود: کودک مبتلا به اوتیسم دارای رفتارهای کلیشه ای است؛ به طور مثال به علت مشکلات حسی جیغ و داد می زنند و زیر نگاه سنگین جامعه هستند. خانواده های دارای کودکان اوتیسم گلایه مند هستند که مردم از آنان سوال های عجیب و غریب یا توصیه های عجیبی می کنند و به کودکان آنان انگ می زنند.

وی تاکید کرد: اگر سه ضلع خانواده دارای کودک اوتیسم، درمانگر و جامعه با اختلال اوتیسم به خوبی آشنا باشند آن گاه توانبخشی ها برای این کودکان، اثربخشی بیشتری دارد.

دبیر انجمن علمی کاردرمانی ایران اظهار داشت: متاسفانه گاهی خانواده های دارای کودک اوتیسم ترجیح می دهند در خانه بمانند، آنان اظهار می کنند که وقتی به محیط بیرون خانه می رویم باید پاسخگوی مردم باشیم و سوال و جواب پس بدهیم؛ نگاه سنگین مردم نیز آنها را اذیت می کند بنابراین لازم است مردم بیشتر با اوتیسم آشنا شوند.

مولازاده گفت: اوتیسم تا آن اندازه در جامعه بد تعریف شده است که وقتی کودک را برای تشخیص می آورند، والدینش می گویند هر چه باشد اما اوتیسم نباشد؛ برخی خانواده ها نیز اختلال اوتیسم فرزندشان را از خانواده درجه اول خود پنهان می کنند.