فریدون مهبودی، بنیانگذار گروه دارویی سیناژن:
تحجر علمی؛ صنعت داروسازی را به خطر میاندازد و بیماران را از داروهای با کیفیت محروم میکند
فرهنگستان علومپزشکی نباید به مسائلی ورود کند که از حوزه تخصصیاش خارج است
تاریخ انتشار :
چهارشنبه ۸ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۵۷
کد مطلب : ۱۸۳۰۹
سالمخبر: برخی افراد با استدلال اینکه نیازی به داروهای برند نیست، تلاش دارند تا داروهای برندژنریک را از بازار حذف کنند. این تفکر نهتنها مانع پیشرفت و رقابت در صنعت داروسازی کشور میشود، بلکه تهدیدی جدی برای آینده این صنعت به حساب میآید.
به گزارش سالمخبر، فریدون مهبودی، چهره شاخص در پایهگذاری صنعت داروهای بایوتک کشور که امسال نیز به عنوان چهره سال دارویی ۱۴۰۳ در کنفرانس پایان سال دارو معرفی شد با بیان این مطلب، افزود: این نوع نگاه و مخالفت با نوآوری و رقابت جهانی، همان تحجر علمی است. تحجر علمی یعنی اینکه تفکری خاص، علم را در یک قالب ثابت و غیرقابل تغییر نگه دارد و اجازهی پویایی ندهد.
بنیانگذار گروه دارویی سیناژن همچنین ادامه داد: امروز در جهان، صنعت داروسازی فقط بر پایهی تولید دارو نیست، بلکه شامل تحقیق و توسعه، برندینگ، بازارسازی و رقابت است. اگر ما فقط به تولید داروهای ژنریک بسنده کنیم، در آینده نهتنها نمیتوانیم در بازارهای بینالمللی رقابت کنیم، بلکه حتی صنعت داخلی خود را نیز از دست خواهیم داد. به همین دلیل، بیتوجهی به مفاهیمی مانند برند، هویت، رقابت و نوآوری، نهتنها از نظر علمی و اقتصادی خطرناک است، بلکه یک تهدید استراتژیک برای آیندهی کشور محسوب میشود.
وی افزود: باید توجه داشت که کلمه "برند" ریشهای فرهنگی دارد از این رو، مفاهیم مرتبط با برندینگ نیز بار فرهنگی خاص خود را دارند. تعریف برند بهعنوان یک یونیک آیدنتیتی (هویت منحصربهفرد) درست است، اما درک ما از مفهوم برند تنها به این تعریف محدود نمیشود. برند فقط یک نام یا نشان تجاری نیست؛ بلکه پشتوانهای از ارزشهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دارد.
مهبودی همچنین تصریح کرد: برای درک بهتر، فرض کنید دارویی را به کشورهایی مانند آرژانتین یا پرو میبرید. در آنجا، چیزی که معرفی میکنید فقط یک فرمول شیمیایی نیست، بلکه مجموعهای از اعتماد، کیفیت، اعتبار و شناخت بازار است. این همان بار فرهنگی برند است که فراتر از یک نام، هویت و جایگاهی در ذهن مصرفکنندگان ایجاد میکند.
داروی ارزان به چه قیمت؟
وی ادامه داد: در صنعت داروسازی ایران، اگر بخواهیم تنها به تولید داروهای ژنریک بسنده کنیم و از ایجاد برند غافل شویم، ممکن است در رقابت جهانی دچار ضعف شویم. از سوی دیگر، بدون زیرساختهای مناسب، صرفاً تکرار مفهوم برند بدون محتوای واقعی میتواند بیفایده باشد.
مهبودی با طرح این مطلب که چگونه ممکن است که افراد یا محصولات صنعتی مانند دارو را از داشتن هویت متمایز منع کرد، تاکید کرد: گاهی تصمیمات افراطی در حذف تمایزها میتواند به یکسانسازی نامطلوبی منجر شود که نه از نظر فرهنگی و نه از نظر اقتصادی به نفع جامعه نیست. اینکه در مورد دارو، این نگاه که "دارو را ارزان کنید!" به صورت سطحی و بدون در نظر گرفتن عواقب آن بیان شود، میتواند بحرانزا باشد. وقتی دارو ارزان شود، لزوماً به معنای افزایش دسترسی بیماران نیست، بلکه ممکن است مسیر قاچاق را هموار کند. برای مثال، آمارها نشان میدهند که مصرف انسولین در کشور بهشدت افزایش یافته است، اما آیا واقعاً بیماران دیابتی این مقدار بیشتر از قبل به انسولین نیاز دارند؟ یا بخشی از این افزایش مصرف ناشی از قاچاق و خروج دارو از کشور است؟
وی همچنین گفت: کلماتی که در سیاستگذاری دارویی استفاده میشوند، بار معنایی مهمی دارند که نمیتوان بهراحتی از کنار آنها گذشت. وقتی کسی میگوید: دارو را ارزان کنید، باید بپرسیم، به چه قیمتی؟ آیا با حذف بودجه تحقیق و توسعه؟ با کاهش کیفیت؟ یا با ایجاد زمینه برای قاچاق؟ اگر وضعیت صنعت داروسازی را به بیماری تبدار تشبیه کنیم، نمیتوان تنها به مُسکنهای موقتی مانند ارزانسازی غیرمنطقی بسنده کرد. بلکه باید برای درمان اساسی آن، مسیر درستی در سیاستگذاری و اقتصاد دارو انتخاب شود.
در صورت حذف برندژنریکها فردا نوبت برند و هویت سرزمینی است
مهبودی با اشاره به خطرات حذف تدریجی هویت، تصریح کرد: اگر امروز برندژنریکها را حذف کنند، فردا نوبت به برندهای شخصی میرسد و پسفردا حتی هویت سرزمینی کشورها مورد تهدید قرار میگیرد. مردمی که هویت ندارند، راحتتر مورد بهرهبرداری قرار میگیرند، زیرا هیچ نقطهی اتکایی برای مقاومت ندارند.
وی ادامه داد: طرح این گونه مسائل در تحجر علمی معنا پیدا میکند. تحجر فقط به تعصبات دینی یا سنتی محدود نمیشود؛ بلکه در حوزهی علم و فناوری هم میتواند وجود داشته باشد. امام خمینی در سخنان خود به صراحت تاکید کرده اند که تحجر یعنی مقاومت در برابر پویایی و نوآوری. در علم و فناوری، وقتی تفکری جلوی پیشرفت و تطبیق با شرایط جدید را میگیرد، آن تفکر متحجرانه است.
بنیانگذار گروه دارویی سیناژن همچنین با اشاره به پیشنویش اخیر فرهنگستان علوم پزشکی، تصریح کرد: وظیفهی فرهنگستان علوم پزشکی یا هر نهاد علمی و آکادمیک، این است که به توسعهی دانش، نوآوری (Innovation) و پژوهش کمک کند، نه اینکه به مسائلی ورود کند که از حوزهی تخصصی آن خارج است.
وی ادامه داد: اگر یک فرهنگستان علمی بهجای بررسی جایگاه نوآوری کشور در جهان، سهم پژوهش از تولید ناخالص داخلی (GDP) و پیشبرد تحقیقات پیشرفته، به موضوعاتی مانند تعریف برند در صنعت دارو ورود کند، یعنی مسیر اصلی خود را گم کرده است. فرهنگستان باید بررسی کند که ما در بیوتکنولوژی، داروهای پیشرفته، ژندرمانی و فناوریهایی مثل CRISPR (ویرایش ژن) در چه جایگاهی هستیم، نه اینکه درگیر مفاهیم اقتصادی و بازاریابی شود که اصلاً در حوزهی وظایف آن نیست.
مهبودی گفت: مشکل اینجاست که برخی از افرادی که در این نهادها حضور دارند، ممکن است در حوزهی پزشکی یا داروسازی متخصص باشند، اما دانش کافی از مدیریت نوآوری، اقتصاد دارو و فناوریهای پیشرفته ندارند. این باعث میشود که تصمیمات و سیاستگذاریهای نادرست شکل بگیرد.
نتیجهی این انحراف چیست؟
وی ادامه داد: وقتی افراد غیرمتخصص در مورد مفاهیمی مانند برند، اقتصاد دارو، بازارهای جهانی و سیاستهای دارویی تصمیمگیری میکنند، در نهایت مسیر توسعهی صنعت را کند میکنند. درحالیکه کشورهای پیشرو در حال سرمایهگذاری روی داروهای نسل جدید، ژندرمانی و فناوریهای پیشرفته هستند، ما هنوز درگیر بحثهای ابتدایی دربارهی برند-ژنریک و ژنریک ماندهایم. این یعنی تحجر علمی در سیاستگذاری! بنابراین، فرهنگستان علوم پزشکی و سایر نهادهای علمی باید مسیر خود را اصلاح کنند و بهجای پرداختن به موضوعات حاشیهای، تمرکز خود را بر ارتقای جایگاه علمی و نوآوری کشور بگذارند.
به گزارش سالمخبر، فریدون مهبودی، چهره شاخص در پایهگذاری صنعت داروهای بایوتک کشور که امسال نیز به عنوان چهره سال دارویی ۱۴۰۳ در کنفرانس پایان سال دارو معرفی شد با بیان این مطلب، افزود: این نوع نگاه و مخالفت با نوآوری و رقابت جهانی، همان تحجر علمی است. تحجر علمی یعنی اینکه تفکری خاص، علم را در یک قالب ثابت و غیرقابل تغییر نگه دارد و اجازهی پویایی ندهد.
بنیانگذار گروه دارویی سیناژن همچنین ادامه داد: امروز در جهان، صنعت داروسازی فقط بر پایهی تولید دارو نیست، بلکه شامل تحقیق و توسعه، برندینگ، بازارسازی و رقابت است. اگر ما فقط به تولید داروهای ژنریک بسنده کنیم، در آینده نهتنها نمیتوانیم در بازارهای بینالمللی رقابت کنیم، بلکه حتی صنعت داخلی خود را نیز از دست خواهیم داد. به همین
وی افزود: باید توجه داشت که کلمه "برند" ریشهای فرهنگی دارد از این رو، مفاهیم مرتبط با برندینگ نیز بار فرهنگی خاص خود را دارند. تعریف برند بهعنوان یک یونیک آیدنتیتی (هویت منحصربهفرد) درست است، اما درک ما از مفهوم برند تنها به این تعریف محدود نمیشود. برند فقط یک نام یا نشان تجاری نیست؛ بلکه پشتوانهای از ارزشهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی دارد.
مهبودی همچنین تصریح کرد: برای درک بهتر، فرض کنید دارویی را به کشورهایی مانند آرژانتین یا پرو میبرید. در آنجا، چیزی که معرفی میکنید فقط یک فرمول شیمیایی نیست، بلکه مجموعهای از اعتماد، کیفیت، اعتبار و شناخت بازار است. این همان بار فرهنگی برند است که فراتر از یک نام، هویت و جایگاهی در ذهن مصرفکنندگان ایجاد میکند.
داروی ارزان به چه قیمت؟
وی ادامه داد: در صنعت داروسازی ایران، اگر بخواهیم تنها به تولید
مهبودی با طرح این مطلب که چگونه ممکن است که افراد یا محصولات صنعتی مانند دارو را از داشتن هویت متمایز منع کرد، تاکید کرد: گاهی تصمیمات افراطی در حذف تمایزها میتواند به یکسانسازی نامطلوبی منجر شود که نه از نظر فرهنگی و نه از نظر اقتصادی به نفع جامعه نیست. اینکه در مورد دارو، این نگاه که "دارو را ارزان کنید!" به صورت سطحی و بدون در نظر گرفتن عواقب آن بیان شود، میتواند بحرانزا باشد. وقتی دارو ارزان شود، لزوماً به معنای افزایش دسترسی بیماران نیست، بلکه ممکن است مسیر قاچاق را هموار کند. برای مثال، آمارها نشان میدهند که مصرف انسولین در کشور بهشدت افزایش یافته است، اما آیا واقعاً بیماران دیابتی این مقدار بیشتر از قبل به انسولین نیاز دارند؟ یا بخشی از این افزایش مصرف ناشی از قاچاق و خروج دارو از کشور است؟
وی همچنین گفت: کلماتی
در صورت حذف برندژنریکها فردا نوبت برند و هویت سرزمینی است
مهبودی با اشاره به خطرات حذف تدریجی هویت، تصریح کرد: اگر امروز برندژنریکها را حذف کنند، فردا نوبت به برندهای شخصی میرسد و پسفردا حتی هویت سرزمینی کشورها مورد تهدید قرار میگیرد. مردمی که هویت ندارند، راحتتر مورد بهرهبرداری قرار میگیرند، زیرا هیچ نقطهی اتکایی برای مقاومت ندارند.
وی ادامه داد: طرح این گونه مسائل در تحجر علمی معنا پیدا میکند. تحجر فقط به تعصبات دینی یا سنتی محدود
بنیانگذار گروه دارویی سیناژن همچنین با اشاره به پیشنویش اخیر فرهنگستان علوم پزشکی، تصریح کرد: وظیفهی فرهنگستان علوم پزشکی یا هر نهاد علمی و آکادمیک، این است که به توسعهی دانش، نوآوری (Innovation) و پژوهش کمک کند، نه اینکه به مسائلی ورود کند که از حوزهی تخصصی آن خارج است.
وی ادامه داد: اگر یک فرهنگستان علمی بهجای بررسی جایگاه نوآوری کشور در جهان، سهم پژوهش از تولید ناخالص داخلی (GDP) و پیشبرد تحقیقات پیشرفته، به موضوعاتی مانند تعریف برند در صنعت دارو ورود کند، یعنی مسیر اصلی خود را گم کرده است. فرهنگستان باید بررسی کند که ما در بیوتکنولوژی، داروهای پیشرفته، ژندرمانی و فناوریهایی مثل CRISPR (ویرایش ژن) در چه جایگاهی هستیم، نه اینکه درگیر مفاهیم اقتصادی و بازاریابی
مهبودی گفت: مشکل اینجاست که برخی از افرادی که در این نهادها حضور دارند، ممکن است در حوزهی پزشکی یا داروسازی متخصص باشند، اما دانش کافی از مدیریت نوآوری، اقتصاد دارو و فناوریهای پیشرفته ندارند. این باعث میشود که تصمیمات و سیاستگذاریهای نادرست شکل بگیرد.
نتیجهی این انحراف چیست؟
وی ادامه داد: وقتی افراد غیرمتخصص در مورد مفاهیمی مانند برند، اقتصاد دارو، بازارهای جهانی و سیاستهای دارویی تصمیمگیری میکنند، در نهایت مسیر توسعهی صنعت را کند میکنند. درحالیکه کشورهای پیشرو در حال سرمایهگذاری روی داروهای نسل جدید، ژندرمانی و فناوریهای پیشرفته هستند، ما هنوز درگیر بحثهای ابتدایی دربارهی برند-ژنریک و ژنریک ماندهایم. این یعنی تحجر علمی در سیاستگذاری! بنابراین، فرهنگستان علوم پزشکی و سایر نهادهای علمی باید مسیر خود را اصلاح کنند و بهجای پرداختن به موضوعات حاشیهای، تمرکز خود را بر ارتقای جایگاه علمی و نوآوری کشور بگذارند.