عباس کبریایی‌زاده، رییس فدراسیون اقتصاد سلامت و عضو هیات مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی:
پنج سال است فریاد می‌زنیم سرمایه‌گذاری در صنعت دارویی رو به نابودی است
تاریخ انتشار :
چهارشنبه ۱۷ بهمن ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۷
کد مطلب : ۱۸۱۵۱
عباس کبریایی‌زاده در پنل سیر توسعه تولیدات بیوتکنولوژی در چهارمین کنگره ایران بایو به چرایی این مساله پرداخت و افزود: در حال حاضر کشور دچار یک حکمرانی آشفته و به اصطلاح متخصصین حوزه سیاستگذاری حکمرانی دچار چولگی شده و ساختاری ناکارآمد شده است.
وی همچنین ادامه داد: در دوره اصلاحات؛ وزارت اطلاعات، مرکز همکاری های ریاست جمهوری، نیروهای مسلح کمک وزارت بهداشت بودند یا اتفاقاتی که در دوران جنگ افتاد همین بود و وزارت بهداشت را حمایت می کردند. دولت و حاکمیت و مردم؛ حتی ایرانیان خارج از کشورهمگی نسبت به وضعیت کشور احساس دین داشتند و در عمل، تلاش‌هایشان را همسو می‌کردند تا مشکلات کشور حل شود. اگر در بسیاری از زمینه‌ها و دوران جنگ موفق شدیم به دلیل همین همدلی بود که موجب پیشرفت کشور شد. این رویکرد موجب می‌شد پروژه‌های ملی به‌سرعت پیش برود و در سطح بین‌المللی هم وجهه بهتری از ایران به نمایش گذاشته شود.
کبریایی‌زاده اظهار داشت: در نظریه‌های حکمرانی خوب (Good Governance) چه در توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) در حوزه سلامت و چه در سایر نهادهای بین‌المللی،
وی با بیان اینکه زمانی که وضعیت حکمرانی خوب باشد، شاخص‌های فقر، فساد، نابرابری و مشکلات اجتماعی باید روند کاهشی داشته باشند و شاخص‌هایی مانند رفاه، توسعه انسانی، سلامت، مشارکت، نوآوری و نشاط اجتماعی در حال رشد و پیشرفت باشند، تصریح کرد: اگر در عمل می‌بینیم فساد رو به افزایش است، رفاه عمومی کاهش می‌یابد، وضعیت سرمایه اجتماعی (اعتماد میان مردم و حاکمیت) تضعیف شده، و همدلی گذشته دیگر وجود ندارد، به احتمال بسیار زیاد با ناکارآمدی یا «آشفتگی در حکمرانی» مواجه هستیم.
رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت همچنین اظهار داشت: ما 5 سال است فریاد می زنیم که یک شاخص اقتصادی به نام نرخ استهلاک از نرخ سرمایه‌گذاری در صنعت دارو پیشی گرفته است. برای یک کودک نیز قابل درک است که این بدان معناست، زیرساخت‌های تولیدی کشور به تدریج فرسوده می‌شوند و به‌جای اینکه با سرمایه‌گذاری جدید به‌روز شوند، در حال از بین رفتن هستند.
وی ادامه داد: در حالی بسیاری از کشورها مانند ترکیه، امارات، مصر و اردن که امسال نسبت به سال گذشته با رشد اقتصادی صنایع دارویی خود را گسترش می‌دهند، خط تولید اضافه
کبریایی‌زاده تاکید کرد که در سال‌های گذشته، صادرات صنعت داروسازی ایران به بیش از 200 میلیون دلار رسیده بود، اما اکنون کمتر از 100 میلیون دلار است. در سال ۱۳۸۳ صادرات صنعت داروسازی ایران ۱۷۵ میلیون دلار بود و تا سال‌های ۱۳۸۵-۱۳۸۶ به ۲۰۰ میلیون دلار هم رسید. اما امروز صادرات این صنعت به کمتر از ۱۰۰ میلیون دلار کاهش یافته است. آنچه نیاز به تحول دارد جلوگیری از ایجاد موانع متعددی که هم دولت و هم برخی نهادهای دیگر برای بخش خصوصی ایجاد می‌کنند.
وی افزود: یک زمانی اگر پای دولت در میان بود، انتقادها متوجه سیاست‌های دولتی می‌شد، اما در سال‌های اخیر، بخش خصوصی تلاش کرده خود را تقویت کند و ده‌ها شرکت جدید در حوزه‌های مختلف سرمایه‌گذاری کرده‌اند. بااین‌حال، اکنون همان بخش خصوصی نیز گرفتار موانع متعددی شده است و سرمایه گذاری بخش خصوصی را دارند نابود می کنند. به‌جای اینکه اقتصاد کشور برای توسعه و سرمایه‌گذاری مشوق ایجاد کند، بخش خصوصی با موانع و محدودیت‌های متعدد مواجه است که سرمایه‌گذاران را دلسرد کرده و به نابودی بسیاری از کسب‌وکارها منجر شده است. این وضعیت نیازمند اصلاح فوری و تغییر در سیاست‌های اقتصادی و حمایتی است، در غیر این
بحران سازمان تأمین اجتماعی و شستا: دولتی شدن و مدیریت ناکارآمد
کبریایی‌زاده همچنین گفت: سازمان تامین اجتماعی یک سازمان برگرفته از اندوخته نیروی کار در کشور است که شامل نیروی کارفرما و کارگری است و یک حق‌الناس محسوب می‌شود. سازمان تأمین اجتماعی به‌مرور زمان بیش از پیش دولتی شده و عملاً به حیاط خلوت دولت‌مردان تبدیل شده است. به گفته دکتر میدری، وزیر رفاه از زمان انتصاب او ۲۷ هزار توصیه‌نامه برای انتصاب افراد در شرکت‌ها و مجموعه‌های وابسته به این سازمان دریافت شده است. این مسئله نشان‌دهنده افزایش مداخلات سیاسی و مدیریتی در تأمین اجتماعی و شرکت‌های زیرمجموعه آن، به‌ویژه شستا است.
وی افزود: با چنین روندی تأمین اجتماعی در آینده دوام نخواهد آورد و شستا نیز قادر به ادامه فعالیت سودآور نخواهد بود. بسیاری از شرکت‌های شستا همین حالا نیز در مرز زیان‌دهی یا کاملاً زیان‌ده شده‌اند. اگر واقعاً بخواهیم این سازمان که مالک اصلی آن کارگران و مردم هستند را نجات دهیم، دولت و مجلس باید دست از مداخلات خود در این سازمان بردارند و اجازه دهند که این نهاد به‌عنوان یک سازمان غیردولتی و مستقل اداره شود. در این صورت، شستا نیز قابل نجات خواهد بود.
کبریایی‌زاده با بیان اینکه برخی معتقدند که تأمین اجتماعی نباید وارد فعالیت‌های اقتصادی شود،
وی تاکید کرد: اساسا مالکیت این سازمان در وضعیت نامشخص و غیررسمی قرار دارد. سرمایه‌های آن قرار است برای نسل‌های آینده حفظ و مدیریت شود، اما اکنون این سرمایه‌ها در شرایط بحرانی و ناکارآمدی قرار دارند. باید برای دو عامل اصلی بحران و ورشکستگی احتمالی تأمین اجتماعی یعنی تکالیف مالی تحمیلی دولت و مداخلات مدیریتی و انتصابات سیاسی دراین سازمان باید فکری اساسی شود.
رئیس فدراسیون اقتصاد سلامت همچنین تاکید کرد: دولت در سال‌های اخیر مبالغ سنگینی را به این سازمان بدهکار شده است، اما این بدهی‌ها را تسویه نکرده و تأمین اجتماعی را در فشار مالی قرار داده است ضمن آنکه دولت و نهادهای سیاسی با دخالت مستقیم در مدیریت این سازمان و شرکت‌های وابسته به آن، کارایی و شفافیت مالی را کاهش داده و باعث سوءمدیریت و زیان‌دهی بسیاری از شرکت‌های شستا شده‌اند. ادامه این روند می‌تواند منجر به ورشکستگی تدریجی تأمین اجتماعی شود که نه‌تنها کارگران و بازنشستگان، بلکه کل اقتصاد کشور را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
