مغز انسان ۱۲ ساعت در آزمایشگاه زنده ماند

سالم خبر: برای نخستین بار یک قطعه یک سانتیمتری از مغز انسان در ظرف آزمایشگاهی به مدت ۱۲ ساعت زنده ماند.

به گزارش سالم خبر به نقل از دیلی میل، این دستاورد به تحقیقات درباره کشف داروها و درمان‌هایی برای بیماری‌های مرگبار کمک می‌کند.

گروهی از محققان به رهبری اما لوئیس لوت از دانشگاه کوپنهاگ، تکه‌ای از بافت کورتکس مغز یک بیمار را جدا و به سرعت فرایندی نوین برای زنده نگه داشتن آن را آغاز کردند.

در این پژوهش محققان نخست بافت را خنک نگه داشتند و آن را در معرض اکسیژن قرار دادند تا به این ترتیب سلول‌ها زنده بمانند. در مرحله بعد قطعه کوچک مغز در ترکیبی از یون‌ها و مواد معدنی قرار داده شد که در مایع نخاعی انسان وجود دارد.

لوت در بیانیه‌ای اعلام کرد او و همکارانش توانسته‌اند بافت مغز را به مدت ۱۲ ساعت زنده نگه دارند. به این ترتیب با کمک چنین روشی می‌توان پژوهش‌ها و آزمایش‌هایی انجام داد که تاکنون فقط با استفاده از حیوانات ممکن بود.

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: پژوهش روی موش‌ها در مقایسه با انسان‌ها مانند آن است که با نگاه کردن به یک موبایل نوکیا ۳۳۱۰ سعی کنیم آیفون را تعمیر کنیم. عملکردهای اصلی بافت مغز موش و انسان یکسان است. اما مغز انسان پیچیدگی بیشتری دارد. می‌دانیم تفاوت‌هایی در نوع سلول‌ها و ظاهر برخی گیرنده‌ها وجود دارد. بنابراین آزمایش مستقیم روی بافت مغز انسان یک فرصت خارق العاده است.

پژوهش نخست روی ارتباطات تقویت شده با دوپامین میان نورون (یاخته عصبی) در موش‌ها و انسان‌ها متمرکز بود. این پژوهش نشان داد انتقال دهنده عصبی مرتبط با پاداش رابطه میان نورون‌ها در مغز انسان را تقویت می‌کنند.

به گفته لوت اطلاع از این امر به توسعه درمان‌های جدیدی کمک می‌کند.

پژوهشگران اکنون مشغول توسعه روشی هستند تا تکه‌های کوچک مغز را تا ۱۰ روز زنده نگه دارند.

به گفته لوث، دانستن این موضوع می‌تواند به توسعه درمان‌های جدید منجر شود.

لوث در ادامه گفت: نتایج حاصل از این مطالعه به ما این فرصت را داد تا دریابیم که دوپامین نقش متفاوتی در انسان و موش ایفا می‌کند.

دوپامین یک ترکیب آلی از خانواده کاتکولامین‌ها و فنتیل‌آمین‌ها است که نقش حیاتی در بدن و مغز دارد. دوپامین از پیش‌سازهایش در مغز و کلیه سنتز و همچنین در بیشتر گیاهان و جانوران سنتز می‌شود. دوپامین در مغز نقش پیامرسان عصبی و در خون نقش هورمونی دارد، این هورمون به صورت عمده در وزیکول‌های نورون‌های دوپامینرژیک و همچنین در غدد آدرنال ذخیره می‌شود.

این گروه تحقیقاتی در حال حاضر روی روشی کار می‌کنند که بتوانند برش‌های کوچک مغز را تا ۱۰ روز زنده نگه دارند.