سالم خبر: یک گروه بین‌المللی از محققان، متوجه شده‌اند بازوبندی که برای کنترل حالات ابزارهای الکترونیکی ابداع شده است می‌تواند به تشخیص زودهنگام پیشرفت‌های ام.اس در مبتلایان به این بیماری کمک کند.
به گزارش سالم خبر از پایگاه اینترنتی اطلس نیوز، معمولا پیشرفت بیماری ام.اس از طریق ارزیابی‌های گاه به گاه انجام شده در یک درمانگاه ردیابی می‌شود. این بدان معنی است که بیمار زمانی مورد سنجش قرار می گیرد که بیمار دچار مشکل می شود و یا در وضعیت خود بهبود پیدا می کند. در نتیجه ممکن است میان تغییرات بروز یافته و هرگونه واکنش برای درمان آنها، فاصله زمانی زیادی ایجاد شود.
اکنون گروهی از محققان بین المللی به سرپرستی محققان دانشکده پزشکی سن دیه‌گو دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا در جریان مطالعه ای در این زمینه بازوبند MYO-band که در بازار موجود است را مورد بررسی قرار دادند.
این بازوبند در ابتدا برای کنترل حالات ابزارهای الکترونیکی طراحی شده است و معمولا بر بازو بسته می شود. این بازوبند به شتاب سنج، ژیروسکوپ و الکترودهای الکترومیوگرافی سطحی مجهز است که الکترودهای الکترومیوگرافی سطحی باعث تحریک عصب های الکتریکی از طریق پوست می‌شود.
محققان این بازوبند را بر روی ۱۱۷ بیمار مبتلا به ام.اس و ۳۰ فرد سالم آزمایش کردند. در تمرینی که کمتر از پنج دقیقه در روز طول می‌کشید، این بازوبند بر ساعد و یا ساق دست افراد بسته شد و بعد آنها با انگشتان دست و یا پای خود به ترتیب ۲۰ ضربه ایجاد می‌کردند. سپس داده ها به صورت بی سیم به رایانه‌ای که در حوالی قرار داشت برای تجزیه و تحلیل ارسال شد.
مشخص شد که این رویه در مقایسه با روش های استاندارد بالینی، در تشخیص تغییرات کوچک و کوتاه مدت در عواملی مانند عملکرد حرکتی و استقامت عضله قابل اعتماد است. اکنون محققان در نظر دارند تا نرم افزارهای تخصصی‌تری را ابداع کنند و مطالعه بزرگتری را در این زمینه انجام دهند.
جنیفر گراوز نویسنده ارشد مقاله ای در زمینه این مطالعه می‌گوید که در حال حاضر تدابیر قابل اعتمادی برای تشخیص پیشرفت های ناتوان کننده بیماری ام.اس در فواصل زمانی کوتاه وجود ندارد. ابداع ابزارهایی که بتوانند بطور قابل اعتمادی پیشرفت بیماری ام.اس را در عرض شش تا ۱۲ ماه به جای سه تا پنج سال تشخیص دهد به ابداع سریعتر داروها برای بیشتر اشکال ناتوان کننده بیماری ام.اس منجر می شود.
مقاله ای در زمینه این مطالعه هفته گذشته در مجله Annals of Clinical and Translational Neurology منتشر شد.
