سالم خبر: تیمی  از محققان ایرانی، در مقاله ای که مجله معتبر بین المللی لنست آن را منتشر کرده است، با بررسی وسیع وضعیت سلامت در ایران طی قرنهای گذشته تاکنون، ضمن نمایش تصویر روشنی از تاثیر وقایع سیاسی اجتماعی ایران بر سلامت مردم و چگونگی دستیابی به  دستاوردهای این عرصه در شرایط  دشوار تحولات ، فهرست مهمی از چالشهای پیش روی سلامت را ارائه کرده اند.

 

به گزارش وبدا به نقل از پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران،  این مقاله با همکاری بیش از 40 محقق  ایرانی و تعدادی  از مراکز تحقیقاتی علوم پزشکی کشور، با عنوان « Iran in Transition »  (ایران در گذار) ، دوشنبه 29 آوریل  2019  درمجله بین المللی «لنست» در حالی منتشر شده است که ایران، همزمان میزبان هفتمین نشست منطقه ای مجمع جهانی سلامت ( اولین نشست منطقه‌ای سلامت غرب آسیا و شمال افریقا) با حضور بیش از 700 شرکت کننده داخلی و خارجی در جزیره کیش  است و نتایج این مقاله در این نشست نیز تشریح خواهد شد. 

آنچه می خوانید تصویری است که این محققان ایرانی از تاثیر وقایع یاد شده بر سلامت در ایران و نیز چالشهای پیش روی  آن ارائه کرده اند:

 

تحولات مهم سیاسی اجتماعی موثر بر سلامت ایران
 

کمبود شدید امکانات بهداشتی، قحطی، خشکسالی، فقر، گرسنگی و سوء تغذیه، امید به زندگی پایین، نرخ بالای مرگ و میر کودکان (50 درصد)  و مادران به دلیل بارداری های مکرر غیرایمن، مرگ زودهنگام نوزادان بر اثر اسهال و بیماری های عفونی، تیفوس، وبا، سرخک، طاعون، سل،  مالاریا و ...  چهره سلامت در دوران قاجار ( 1794-1925 ) را به شدت تحت تاثیر قرار داده بود، اما امیرکبیر ، نخست وزیر نامدار ناصرالدین شاه ، نه فقط با اقدامات وسیعش، علیه بیماری های عفونی به پا خاست تا آنها را کنترل کند و تا حدی هم موفق بود، بلکه با مشاهده این اوضاع، توسعه دانش پزشکی در ایران را یک ضرورت دید و برخی اقدامات دیگر در این زمینه را نیز به مجموعه تلاشهای خود افزود.
 

آثار به جا مانده از ایرانیان باستان در پزشکی و مجموعه اقدامات انجام شده در ادوار مختلف برای درمان و کنترل بیماری ها نشان می دهد حفظ سلامت و بهداشت عمومی با فرهنگ این کشور، درآمیخته است. 
 

پس از قاجار، سلسله پهلوی نیز با وجود جنگ جهانی ، اشغال کشور توسط نیروهای متفقین (انگلیس و شوروی)، مشکلات عظیم همچون ادامه فقر، گرسنگی، قحطی، بیماری های عفونی، مرگ و میر کودکان زیر 5 سال (از هر سه کودک ایرانی زیر 5 سال، یک کودک فوت می کرد ) نرخ باروری بالا در ایران که در آن زمان یکی از بالاترین نرخهای باروری در جهان بود، سبب رکود  در اقدامات نشد. بلکه در این دوران، ما در نهایت، شاهد تاسیس دانشگاه تهران و توسعه برخی مراقبتهای بیمارستانی بر پایه بهداشت عمومی هستیم؛ هر چند که دسترسی به خدمات درمانی، محدود به چند بیمارستان و کلینیک ، آن هم  فقط در پایتخت و چند شهر بزرگ کشور بود. تاثیر وقایع سیاسی اجتماعی بر سلامت عمومی طی آن دوران در حالی ادامه می یافت که ایران تغییرات اکولوژیکی و زیست محیطی موثر بر سلامت از یک سو و افزایش سه برابری جمعیت طی سالهای 1950 تا 1979 (سه دهه قبل از وقوع انقلاب اسلامی) را تجربه کرده بود.
 

سلسله پهلوی سقوط کرد و ایران شاهد پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1979 شد. اما درست یک سال بعد، این کشور، تحت حمله متجاوزانه عراق به خاک خود به فرمان صدام حسین قرار گرفت. جنگی مهیب و ویرانگر با هزاران کشته و مصدوم و خسارات فراوان در طول 8 سال! و این همه ، قطعا سلامت در ایران را در ابعاد جسمی و روانی تحت تاثیرات شدید قرار داده بود.
 

پس از پایان جنگ هشت ساله، ایران که هنوز زیر بار فشار آثار یکی از مهیب ترین جنگهای تاریخ قرار داشت با بی سابقه ترین تحریمها  در طول تاریخ، از آمریکا و متحدانش مواجه شد؛ این تحریم ها که تا کنون به مدت چهل سال طول کشیده و عمدتا عرصه اقتصادی را هدف گرفته اند، بخش سلامت ایران را نیز به دلیل ایجاد محدودیت شدید در دسترسی ایرانیان به داروها و تجهیزات پزشکی در بازار جهانی تحت تاثیر قرار داده است.

 

 نگاهی به عوامل موثر بر سلامت پس از انقلاب اسلامی
 

ایران به عنوان سومین کشور پهناور و پرجمعیت خاورمیانه، با بیش از 82 میلیون تن جمعیت، جزو کشورهای دارای درآمد «متوسط – بالا» در طبقه بندی جهانی است. نرخ باروری در این کشور طی سالهای 1985 تا 2016 از 6.5 تولد به ازای هر زن، به 1.8  رسیده است. با وجود پوشش 95 درصدی تحصیلات عمومی رایگان در مناطق شهری و روستایی ایران،  اما این کشور هنوز شاهد برخی کاستی ها در این زمینه به ویژه در برخی مناطق محدود روستایی است.
 

نکته قابل توجه، اما،  افزایش نرخ سواد عمومی در ایران است که  از 10 درصد و 30 درصد در زنان و مردان، به بیش از 84  درصد و 91 درصد رسیده است! همچنین  شمار دانشجویان در ایران با رشد بسیار قابل توجهی روبه رو بوده و از 312 هزار در 1990 به 4 میلیون نفر در 2016 رسیده است. نرخ بیکاری در ایران برای مردان 10.9 درصد و برای زنان 18.6 درصد است و بالاترین نرخ بیکاری به جوانان فارغ التحصیل دانشگاه ها اختصاص دارد که یکی از مهمترین دلایل آن افزایش حضور زنان در آموزش عالی و سهم کمتر آنها در بازار کار به علل مختلف است.

 

دستاوردهای ایران در سلامت پس از انقلاب
 

توسعه دانش پزشکی در ایران با تربیت هزاران دانشجو و پزشک
 

مقاله محققان ایرانی، سپس به دستاوردها و چالشهای سلامت  در ایران پس از انقلاب اسلامی اشاره می کند: گرچه طب سنتی قرن ها در مراکز آموزشی مذهبی ایران رایج بود اما تاثیر فوق العاده مدرسه دارالفنون طی نیم قرن برای تربیت 1100 پزشک که بسیاری از آنها آموزش پزشکی را در خارج از کشور ادامه داده و پس از بازگشت، پستهای بالایی را در نظام آموزش پزشکی و بهداشتی ایران در دست گرفتند، ایجاد اولین دانشکده پزشکی طب در تهران که حاصل استقلال گروه پزشکی دارالفنون بود، تاسیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران که دانشجویان دختر نیز برای اولین بار در دهه های اول  قرن بیستم وارد آن شدند، همگی نشان از خیز ایران برای توسعه دانش پزشکی داشت.  توسعه ای که حاصل آن ابتدا، افزایش قابل توجه تعداد پزشکان آموزش دیده در خارج در تخصص های مختلف بود و با استقلال دانشکده های پرستاری ، مامایی، داروسازی، دندانپزشکی و بهداشت ادامه یافت و به ایجاد دانشکده ها و دانشگاه های فراوان علوم پزشکی به سراسر ایران رسید تا آن جا که اکنون بیش از 50 دانشکده پزشکی دولتی و خصوصی در ایران فعال است و سالانه بیش از 7 هزار دانشجوی پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی در دانشگاه های پزشکی آموزش می بینند.  این آموزش، از زمانی که دانشگاه های علوم پزشکی به زیر مجموعه وزارت بهداشت منتقل شده اند، کیفیت بسیار بهتری یافته است. اکنون، شمار دانشجویان پذیرش شده در دانشکده های پزشکی، پرستاری  و بهداشت ایران از 66 هزار در سال 1988  به 256 هزار تا سال 2017 رسیده و این یعنی ، دسترسی بیشتر به مراقبت های بهداشتی در ایران با توسعه دانشگاه های علوم پزشکی و پیشرفت های سریع ایران در تولید علم پزشکی و کسب رتبه بالا در منطقه!

 

الگوی موفق توسعه شبکه مراقبت های اولیه سلامت در روستاهای ایران و چالشهای موجود در خدمات سطح سوم
 

درحالی که بر اساس تخمین ها، در سال 1950، تنها یک پزشک به ازای هر 60 هزار ایرانی وجود داشت، توزیع  بهتر خدمات اولیه سلامت بویژه در نواحی روستایی دورافتاده، تبدیل به یکی از دغدغه ها در ایران شده بود. بنابراین ، این کشور با بهره بردن از تجربیات پروژه های آزمایشی که قبل از انقلاب انجام شده بودند همچون «سپاه بهداشت» که فارغ التحصیلان پزشکی را ملزم به خدمت در مناطق روستایی تا دو سال می کرد،  گامهای بلندی برداشت ، برنامه ملی ایجاد شبکه سراسری مراقبتهای اولیه سلامت  در روستاها با حضور کارکنان آموزش دیده تحت نظارت حوزه سلامت را در دستور کار قرار داد و «خانه های بهداشت»  را در تمام مناطق روستایی توسعه داد. بهورزها به عنوان اولین نقطه ارتباط  در ارائه خدمات سلامت در نواحی روستائی، تربیت شدند و در موارد ضروری بیمار را به پزشک ارجاع می دادند. این شبکه با حضور ماماها و سایر متخصصین کاملتر شد. به این ترتیب بهبود بسیار چشمگیری در سلامت مردم روستا بویژه سلامت مادران و کودکان و کاهش مرگ و میر آنها حاصل شد.

همچنین ایران برنامه «پزشک خانواده» را بنیان گذاشت تا در تمام روستاها فعال شوند و با وجود کاستی هایی که این برنامه تا کنون دارد، به دستاوردهای فوق العاده ای رسیده است.
 

نگرانی مهم موجود در این نظام جایی است که سطح خدمات رسانی از بهورز و پزشک خانواده بالاتر رفته و به سطح سوم خدمات سلامت می رسد و در بخشهایی مثل خدمات بستری دچار مشکل شده و تلاشهای صورت گرفته را تحت الشعاع قرار می دهد. چالشهای این شبکه با توسعه شهرنشینی افزونتر شده است.

 

 بهبود دسترسی به مراقبتهای ثانویه و بیمارستانی  نقص در کنترل و درمان کامل بیماری های پرخطر

ساخت بیمارستان در ایران سابقه ای بسیار طولانی دارد. قبل از انقلاب، بویژه از سال 1916 چندین بیمارستان بزرگ در ایران ساخته شد. اما توسعه وسیع بیمارستانها  در ایران به  بعد از سال 1990 باز می گردد. هم اکنون خدمات بستری در 920 بیمارستان ایران که 84 درصد آنها دولتی هستند، با 117 هزار تخت بیمارستانی  ارائه می شود. درحالی که کل جمعیت ایران،  طی سالهای 2001 تا 2011  حدود 11 درصد افزایش داشته، اما، تراکم تختهای بیمارستانی در ایران در همین مدت 69 درصد افزایش نشان می دهد. هر چند توزیع نامناسب تختهای بیمارستانی ، لزوم توجه به مناطق دورافتاده را  آشکار می کند. همچنین با توسعه بیمارستانهای خصوصی در ایران، شکاف بزرگی بین کیفیت خدمات این بیمارستانها و بیمارستانهای دولتی ایجاد شده که باید کاهش یابد. کاهش مرگ و میر در بخشهای مراقبتهای ویژه (آی سی یو) نیز موضوع دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد.
 

خدمات سرپایی در ایران نیز با وجود پیشرفتهای بسیار عالی، دچار کاستی هایی است. مثلا در سال 2011 ،  70 درصد زنان و 80 درصد مردانی که مبتلا به فشار خون بالا بودند، بیماری شان تشخیص داده نشده بود و تنها کمتر از 10 درصد افرادی که بیماری فشار خون آنها تشخیص داده شده بود، تحت کنترل مناسب بودند. این وضعیت در مورد برخی بیماری ها همچون دیابت نیز قابل مشاهده بود.

 

اجرای برنامه تنظیم خانواده و بهبود شاخصهای سلامت/ سیاست دامنه دار کاهش و افزایش نرخ باروری

 ایران در طول سه دهه قبل از انقلاب اسلامی، رشد سه برابری جمعیت را تجربه کرده بود. سیاست فرزندآوری در ایران، متاثر از اتفاقات گوناگون دستخوش تغییراتی بوده است. در سال 1966 اولین برنامه تنظیم خانواده با هدف تشویق خانواده ها به کاهش تعداد فرزندان با شعار «فرزند کمتر ، زندگی بهتر»  آغاز شد. پس از وقوع جنگ ، مجددا سیاست «فرزند بیشتر» جایگزین سیاست قبلی شد و رشد سالانه جمعیت افزایش یافت. اما در ادامه با اجرای قوی تر برنامه تنظیم خانواده برای کاهش فرزندآوری ، نرخ باروری به سرعت ، به 1.8 تولد به ازای هر زن رسید. ایران طی چهار دهه گذشته بیشترین و سریعترین کاهش فرزندآوری در جهان را تجربه کرده است. اکنون سیاست فرزندآوری بیشتر مورد حمایت است.

 

کنترل بیماری های واگیردار در ایران / از ریشه کنی آبله تا ورود به «پیش – حذف» مالاریا
 

در اواسط قرن 19، امیر کبیر، اولین ابتکار عمل ملی را برای کنترل بیماری¬های عفونی با برنامه ملی واکسیناسیون علیه آبله، به کار بست. سپس واکسیناسیون رایگان، اجباری شد. تاسیس مرکز درمان بیماران جزامی، نخستین بیمارستان مبتلایان سل، تاسیس «انستیتو پاستور» اقداماتی بزرگ در کنترل بیماری¬های عفونی در ایران محسوب می شوند. انستیتو پاستور ایران، واحد پیشگیری از بیماری¬های مشترک حیوان و انسان و چندین آزمایشگاه تشخیص طبی تاسیس کرد و دستاوردهای برجسته ای در پوشش ملی واکسیناسیون و تامین واکسن¬های رایگان ضد دیفتری و واکسن آبله  حاصل شد. پس از جنگ جهانی دوم، زمانی که تولید داخلی واکسن آبله به 50 میلیون دوز در سال  رسید، ایران ریشه کنی آبله را در کشور رسما اعلام  کرد و سپس، اولین برنامه ریشه¬کنی مالاریا در ایران آغاز شد و ایران اکنون در فاز پیش-حذف بیماری قرار دارد. حدود یک سوم تا نیمی از موارد جدید مالاریا در سال¬های اخیر، بین مهاجران بوده است. بهبود شرایط اجتماعی-اقتصادی و درمان بهتر، باعث کاهش 10 برابری بروز مالاریا در طی 50 سال گذشته شده است. برنامه «پایش ملی سل» از دیگر برنامه های موفق ایران بوده است. همچنین وبا در ایران کاملا تحت کنترل است و شیوع تب تیفوئید به دنبال ارتقاء بهداشت و تامین آب آشامیدنی سالم به شدت کاهش یافته است.

 

اجرای طرح بزرگ  تحول سلامت / تداوم نگرانی ها از بودجه ناکافی سلامت در ایران
 

کاهش سهم مردم در هزینه های سلامت به 30 درصد ، همواره یکی از شعارها و اهداف در ایران بوده است. این سهم در سال 2010  به بالاترین میزان (59 درصد) رسید اما پس از آن روند کاهشی یافت. 

افزایش ناکافی بودجه دولتی سلامت،  در کاهش نیافتن سهم مردم در هزینه های سلامت نقش مهمی داشته است. درحالی که هزینه های کلی سلامت طی سالهای 2002 تا 2012 ، 9 برابر شده بود، اما بودجه سلامت،  حدود 7 و نیم برابر افزایش یافته بود. همچنین بین افزایش جمعیت تحت پوشش بیمه عمومی و بودجه منابع آن، شکاف زیادی بود. در این شرایط ایران، طرح بزرگ تحول سلامت را باهدف پوشش همه جانبه هزینه های سلامت به اجرا درآورد؛ اما با وجود آشکار شدن آثار این طرح که موجب پوشش 97 درصدی جمعیت  با بیمه های پایه و کاهش سهم مردم در هزینه های سلامت به کمتر از 10 درصد شده بود، تامین بودجه کافی طرح تحول سلامت همواره یکی از نگرانی ها بوده است
 

توسعه خدمات سلامت روان  در ایران / سطح پایین سواد  سلامت روان و نیاز خدمات غیردارویی به پوشش بیمه ای
 

تاسیس بیمارستانها و دپارتمانهای جدید روانپزشکی در ایران از دهه 1950 و آموزش روانپزشکی از دهه 1960 منجر به خدمات به بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی شد که در این زمینه، بیمارستان روزبه و انستیتو روانپزشکی تهران پیشتاز بودند. اما نگرانی ها از وضعیت سلامت روان مردم ایران، پس از پایان جنگ عراق علیه ایران بروز یافت. شیوع بالای اختلالات روانی در برخی مناطق روستایی تحت آسیب جنگ و ظرفیت پایین پاسخگویی ، بر این نگرانی ها دامن می زد. بر همین اساس ایران، اولین برنامه « سلامت روان» را اجرا و سلامت روان را برای عموم مردم دنبال کرد و آن را توسعه داد؛ به طوری که سلامت روان شامل «سلامت روان در مدارس»،  «سلامت روان نجات یافتگان از حوادث طبیعی»،  «پیشگیری از خودکشی»، «جلوگیری از خشونت خانگی»،  «درمان سوء مصرف مواد» ، «توسعه مراقبت کوتاه مدت بیماران دربخشهای روانپزشکی بیمارستانهای عمومی به جای اقامتهای طولانی مدت بیماران در بیمارستانهای روانپزشکی»،  «حمایت از مراقبان این بیماران در منزل» و انجام سایر مداخلات بوده است. با وجود تمام این پیشرفتها در ایران، همچنان یک سوم افراد مبتلا به اختلالات روانی، نیازی به دریافت خدمات نمی بینند و اقدامی نمی کنند و دو سوم بیماران  مبتلا برای درمان مشکلات خود، هیچ یک از خدمات سلامت را دریافت نمی کنند. سطح سواد در زمینه سلامت روان پایین است و سیستم بیمه ای،  بیشتر خدمات غیردارویی مبتلایان به اختلالات روانی را پوشش نمی دهند.

 

سایر پیشرفتهای فوق العاده ایران در سلامت
 

بر اساس گزارش پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران، نگاهی به مجموع دستاوردهای علمی و اجتماعی ایران در عرصه سلامت نشان می دهد این کشور، به پیشرفتهای چشمگیری در سلامت عمومی از جمله کنترل رشد جمعیت با اجرای برنامه  ملی تنظیم خانواده، اجرای واکسیناسیون های سراسری رایگان علیه برخی بیماری های عفونی مرگبار و تولید واکسنهای مورد نیاز، بهبود فوق العاده شاخص رشد کودکان (کوتاه قدی) ، کاهش مرگ و میر کودکان زیر 5 سال و نیز نوزادان  با کسب رتبه نخست در دنیا، کاهش مرگ و میر مادران باردار، ایمن سازی 99 درصدی زایمان مادران با مداخله کامل متخصصان و نیروهای بهداشتی ماهر، کاهش بسیار شدید موارد بروز سل، کنترل بیماری مالاریا تا مرز حذف آن و سایر بیماری های عفونی ، کاهش بروز هپاتیت های ویروسی و کنترل آنها از طریق واکسیناسیون مادران و نوزادان و تولید داروهای موثر درمانی، کاهش مرگ بر اثر تصادفات جاده ای، کاهش شدید بیماری ها و مرگ بر اثر مصرف آب آشامیدنی غیربهداشتی، کاهش مرگ بر اثر آلودگی هوا بویژه آلودگی هوای خانه، کاهش در مصرف سیگار و ... و در نهایت افزایش سن امید به زندگی در زنان به 79.4  سال و در مردان به 75.5  سال دست یافته که همگی  آنها در شرایط سخت تحولات سیاسی و اجتماعی گوناگون که ازهمه مهمتر جنگ تحمیلی و تحریمهای آمریکا و متحدانش بوده، محقق شده اند.

 

چالشهای ایران در سلامت
 

با وجود کسب دستاوردهای عظیم بهداشتی و علمی در عرصه سلامت توسط ایران اما این کشور اکنون چالشهای مهمی  پیش رو دارد که برای کنترل  کامل آنها تا 2030  برنامه ریزی ، سیاستگذاری و اقداماتی کرده است.
 

با کاهش بار بیماری های واگیر دار، چهره سلامت در ایران همانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه، رنگ بیماری های غیرواگیر گرفت. اکنون این بیماری ها ، علت اصلی بیش از سه چهارم مرگهای ثبت شده و عامل بیش از 80 درصد بار تحمیلی  بیماری ها به ایران هستند.

 

مرگهای زودرس و خیلی زودرس در ایران
 

هر چند که هنوز جراحات ناشی از تصادفات جاده ای در صدر فهرست مرگ جوانان در ایران است؛ اما بیماری های ایسکمیک قلبی، سکته های قلبی و مغزی علت نخست مرگ در بین میانسالان و سالمندان و نیز بیماریهایی با بیشترین سالهای زندگی همراه با ناتوانی در ایران معرفی می شود؛ حتی این بیماریها در ایران، در مقایسه با کشورهای پردرآمد، در سنین پایین تری رخ می دهند. تا آن جا که ایران با دغدغه ای بزرگ به نام مرگهای زودرس  و مرگهای خیلی زودرس عمدتا به دلیل سکته های قلبی و مغزی ناشی از عوامل قابل پیشگیری مواجه شده است به طوری که بر اساس آخرین آمارها، 47 درصد از مجموع  380 هزار مرگ در سال 2017،  زودرس (زیر 70 سال) بوده که 122 هزار مورد آن مربوط به بیماری های غیرواگیر مزمن بوده است. از همین مجموع مرگهای زودرس ایران ، 85 هزار مرگ خیلی زودرس (زیر 50 سال ) بوده که سرطان ها در رتبه نخست و بیماری ایسکمیک قلبی در رتبه علل مرگهای زودرس در ایران بوده اند. بنابراین وزارت بهداشت ایران باید اولویت اول را به پیشگیری از مرگهای زودرس بدهد.

 

اختلالات روانی و سوء مصرف مواد
 

اختلالات روانی و سوء مصرف مواد نیز منجر به تحمیل بار بزرگی از بیماری ها در بین جوانان شده است. این دسته، بیماری هایی هستند که بیشترین میزان سالهای زندگی منطبق با ناتوانی را به دنبال دارند.

 

سرطان ها
 

انواع مختلف سرطان های بدخیم، در 12 درصد مرگ و میرهای ایران سهم دارند. سرطان پستان در زنان و سرطان پروستات در مردان ایران شایعترین است. 
 

در دهه 90  بیشترین میزان شیوع سرطان مری در جهان به شمال شرق ایران اختصاص داشت اما با بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی ساکنان آن منطقه، شیوع این سرطان تقریبا 50 درصد کاهش یافت .

 

کم تحرکی، چاقی، اضافه وزن و رژیم غذایی نامناسب
 

بر اساس داده های مطالعه  « بار بیماری های غیرواگیر» ، ایران در معرض افزایش شدید پرفشاری خون و دیابت است. 20 درصد ایرانی ها مبتلا به فشار خون بالا هستند. چاقی در بزرگسالان رو به افزایش است  و در زنان ایران از 13 درصد به 30 درصد و در مردان از 4 درصد به 17 درصد رسیده است. شیوع بالای چاقی در بین نوجوانان (15 درصد) می تواند بزودی منجر به افزایش شیوع پیش دیابت شود. کم تحرکی، چاقی و اضافه وزن ، رژیم غذایی نامناسب، سلامت ایران را به شدت تهدید می کند.

 

افزایش مصرف قلیان
 

شیوع مصرف دخانیات طی دهه گذشته در ایران اندکی کاهش یافته اما در بین مردان مصرف دخانیات همچنان بالا (24 درصد) است. افزایش مصرف قلیان در بین نوجوانان، جوانان و زنان افزایش یافته و یکی از نگرانی های موجود است. این درحالیست که مرگ بر اثر بیماری های مزمن تنفسی در ایران طی سالهای گذشته افزایش یافته است.

 

رفتارهای پرخطر و افزایش روند ابتلا به ایدز
 

بیشتر جمعیت ایران را جوانان تشکیل می دهند . بروز رفتارهای پرخطر مثل روابط جنسی محافظت نشده قبل از ازدواج به دلیل افزایش سن ازدواج،  همچنین  موارد جدید ابتلا به ایدز در ایران روند افزایشی گرفته است. بر اساس برآوردها در 2014 ، حدود 100 هزار نفر با ویروس ایدز در ایران زندگی می کردند. بدون برنامه کنترل جامع،  بار این بیماری می تواند 4 برابر شود . 45  درصد موارد ابتلا به ایدز از طریق سرنگهای مشترک آلوده و از آغاز اپیدمی ایدز، 10 درصد موارد مثبت مربوط به زنان بوده است.

 

 

افزایش آلودگی هوا، استفاده فراوان ایرانی ها از خودروهای شخصی 
 

در کنار این عوامل خطر ، باید به سایر عواملی که سلامت ایران را تحت تاثیر قرار خواهد نیز اشاره کرد: 

چالش ایران در مدیریت منابع آب به عنوان کشوری که کمتر از یک سوم میانگین جهانی بارش ها را داراست، دشواری هایی در تامین امنیت غذایی به دلایل متعدد از جمله جمعیت کشاورزی در حال پیر شدن  ، افزایش نرخ مهاجرت جوانان به شهرها که همواره برای کشور یک اولویت بوده است ، تشدید آلودگی هوا به دلیل افزایش سهم مالکیت خودروها و استفاده زیاد ایرانی ها از خودروهای شخصی به جای حمل و نقل عمومی و مصرف بالای بنزین ارزان که صعود ناگهانی آن در ایران همواره یک امر دشوار برای دولتها بوده است.