شرکت های داروسازی کشور باید ابتدا از نظر کیفیت نزد ذینفعان برون سازمانی خود اشتهار یابند تا بتوانند حداکثر سهم بازار را در خصوص سبد منطقی سازی شده خویش کسب کنند در غیراینصورت بکارگیری هر روشی مانند توسل به ارائه انواع جوایز و امثالهم محتوم به شکست است

سالم خبر: شرکت های داروسازی کشور باید ابتدا از نظر کیفیت نزد ذینفعان برون سازمانی خود اشتهار یابند تا بتوانند حداکثر سهم بازار را در خصوص سبد منطقی سازی شده خویش کسب کنند در غیراینصورت بکارگیری هر روشی مانند توسل به ارائه انواع جوایز و امثالهم محتوم به شکست است.

ایمان ایرانمنش، از مدیران و فعالان صنعت دارو در گفت و گو با سالم خبر با بیان این مطلب عنوان کرد: شرکت های داروسازی باید مدیریت پورتفولیو انجام دهند، در واقع لزومی ندارد برای یک مولکول و شکل دارویی خاص این تعداد بازیگر در صحنه باشند، هر شرکتی باید شایستگی های محوری خود را به صورت صحیح شناسایی و در مسیر آن گام بردارد. به طور قطع چنانچه سبد شرکت ها اصلاح و منطقی سازی شود هزینه های بنگاه نیز تعدیل و منطقی می شود.

وی که پیش از این نیز در همایش مرور تغییرات راهنمای GMP PIC/S 2018، بروزرسانی دانش شرکت‌های داروسازی در زمینه استقرار سیستم کیفیت دارویی (PQS) را امری ضروری قلمداد و دستیابی به اهداف صادراتی در حوزه دارو را در گرو تطبیق روش‌های نظارت بر تولید بهینه فرآورده های دارویی با آخرین تغییرات راهنماهای بین‌المللی در صنعت داروسازی دانسته بود، تاکید کرد: وقتی پورتفو و حتی پایپ لاین شرکت های داروسازی ما منطقی و با واقعیت های موجود در خود آن شرکت و بازار هدف (اعم از بازار داخل و یا صادراتی) انطباق پیدا کند، سودآوری هم افزایش می یابد و نوبت به سرمایه گذاری در امر کیفیت خواهد رسید.

این فعال دارویی ادامه داد: علت این امر بدیهی است، چون شرکت های داروسازی باید در وهله اول به کیفیت نزد ذینفعان برون سازمانی خود اشتهار یابند تا بتوانند حداکثر سهم بازار را در خصوص سبد منطقی سازی شده خویش کسب کنند.

وی افزود: مادامی که داروسازی های ما “استراتژیک فیت” بنگاه خویش، که همان تناسب منابع و توانمندی های آن بنگاه با فرصت های فضای کسب و کار است را صحیح شناسایی نکنند نه تنها شانسی برای بازار داخل، بلکه بازارهای خارج از کشور در میان مدت و دراز مدت نخواهند داشت.

ایرانمنش در پاسخ به اینکه صنعت داروی ایران برای حضور در عرصه صادرات با چه موانع و محدودیت های درون و برون ساختاری مواجه است، گفت: قویا بر این باورم بسیاری از ناهمواری های فعلی کسب و کار در حوزه دارو به فضای درونی این صنعت باز می گردد. اکنون، هم سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی و هم سازمان غذا و دارو و وزارت صمت و دیگر نهادهای مسوول از بدنه دولت حامی امر صادرات هستند.

وی همچنین به پرسشی مبنی بر چرایی محدودیت های صادراتی وضع شده اخیر برای شرکت های دارویی، پاسخ داد: البته که ما در شرایط تحریم های جائرانه برخی قدرت های متخاصم هستیم و در چنین شرایطی مطابق با اصول سیاست ملی دارویی فراهمی و در دسترس بودن دارو برای کفایت بازار داخل، از مقوله صادرات مهم تر خواهد بود و هر کشور دیگری نیز جای ما بود به طور قطع چنین راهبردی را در پیش می گرفت و صادرات دارو را کنترل می کرد تا با کمبود احتمالی در بازار داخل مواجه نشود.
این کارشناس دارویی افزود: خوشبختانه در حال حاضر کمبودهای دارویی مدیریت شده اند و تعداد اقلام دچار کمبود بسیار ناچیز و محدود به داروهایی است که حتی در خود کشورهای سازنده و صاحب دانش فنی نیز دچار کمبود و به بیان بهتر در وضعیت کمبود جهانی هستند.

ایرانمنش ادامه داد: بنابراین به شرط وجود ذخیره احتیاطی در شرکت های داروسازی و ذخایر راهبردی در سطح ملی پتانسیل صادرات داریم و یکی از شرط های لازم آن کیفیت محصولات صادراتی است و مقوله کیفیت در دارو هم از راهنماها و اصول خاص و بین المللی پیروی می کند که راهنمای جی ام پی PIC/S یکی از آنهاست، وقتی از شروط لازم یعنی فراهمی و در دسترسی و کیفیت خیال مان آسوده شد، آنگاه باید به فکر شروط کافی باشیم که به مولفه های موجود در فضای صادراتی کشور باز می گردد.

وی تصریح کرد: یک غلط مصطلح را اصلاح می کنم که سازمان غذا و داروی کشور ما و نه کشور ایران یک سال است که به عنوان نهاد نظارت بر دارو نظیر بسیاری از آژانس های رگولاتوری معتبر دیگر در کنوانسیون جهانی پیکس عضویت دارد پس باید اصولی را رعایت کند چون خود این نهاد نظارتی به صورت ادواری ارزیابی می شود و باید پاسخگو باشد.

این کارشناس دارویی اضافه کرد: اگر صنعت داروسازی ما هم با طیب خاطر همسو با نهاد نظارتی گام بردارد در اصل به خویش خدمت کرده است و دست سازمان ها و مسوولان دست اندرکار صادرات را باز کرده است که داروی ایرانی را در هر فرصت مناسبی و حتی در نشست های خود با مقامات عالی رتبه دیگر کشورها با اطمینان از ایمنی، اثربخشی، کیفیت و نیز قیمت مناسب پیشنهاد کنند.

وی در توضیح نقش سرمایه گذاری خارجی در توسعه صنعت داروی کشور گفت: درباره سرمایه گذاری خارجی هم باز نقش محیط داخلی آن شرکت داروسازی و بالاخص فرهنگ مدیریت مالی صحیح و مدیریت کیفی بهینه در ایجاد اطمینان خاطر شرکت های چند ملیتی و سرمایه گذاران خارجی اهمیت ویژه ای دارد.

ایرانمنش افزود: هم اینک شرکت های داروسازی بسیار موفقی داریم که حتی در دوران تحریم هم از شرکت های معتبر اروپایی و آسیایی تولید تحت لیسانس و منطبق با استانداردهای لایسنسور انجام می دهند و سرمایه گذار خارجی جذب کرده اند و این سرمایه گذاری فقط مالی و مادی نبوده بلکه جنبه های انتقال فناوری، انتقال فرهنگ صحیح مدیریت و انضباط مالی، فرهنگ صحیح کیفیت، آموزش نیروی انسانی متخصص و ... را هم شامل می شود.

وی با بیان اینکه برای بقا که هیچ، بلکه برای پیشرفت روزافزون باید استراتژی داشت گفت: ارکان استراتژیک شرکت باید تبیین گردند و نقشه استراتژی ترسیم، تمرین و عملیاتی شود. اینگونه برنامه ها یک روزه و یک ماهه محقق نمی شوند. صنعت داروی ما در انتظار نوش داروست که گویی این نوش دارو در دست کیکاووس اساطیری است و کیکاووس از ارائه آن سرباز میزند، خیر اینگونه نیست و اتفاقا نوش دارو در خود این صنعت نهفته است.

ایرانمنش ادامه داد: بسیاری از شرکت های داروسازی ما باید از راهبرد M&A بهره گیرند، وجود نزدیک به 110 شرکت داروسازی فعال با سبد بسیار مشترک و همپوشانی های بیش از حد حتی در درون یک هلدینگ نتیجه ای بهتر از این نصیب صنعت دارو نخواهد کرد.

وی افزود: تبیین ارکان راهبردی شرکت و عملیاتی نمودن این ارکان و اجزای آن از قبیل مدیریت پورتفولیو و پایپ لاین، بهبود سطح کیفیت تولیدات مطابق با استانداردهای جهانی، پاسخگویی بهینه به ذینفعان درون و برون سازمانی و تلاش برای خروج از محدودیت های یک بازار 80 میلیون نفری که سرانه رسمی مصرف دارو در آن به اذعان مسوولان وقت سازمان غذا و دارو ۶۲ دلار است قطعا ضامن نه تنها بقا بلکه رشد و بالندگی روزافزون صنعت داروسازی کشور خواهد بود.