قاسم جان بابایی به ایرنا گفت: آب درمانی و ماساژ درمانی تاثیری در درمان بیماران ندارند و روش های مکمل محسوب می شوند.
وی توضیح داد: روش های آب درمانی و ماساژ درمانی که تبلیغات زیادی در سطح جامعه در مورد آنها می شود مبنی بر اینکه برای بهبود و درمان بیماری ها موثر هستند، تنها می توانند به عنوان یکی از روش های مکمل تسکین بیماری های مختلف و برای کاهش آلام بیماران مورد استفاده قرار گیرند.

حرکت در آب یا هیدروتراپی روشی است که در فیزیوتراپی و کاردرمانی از آن استفاده می‌شود. هدف از این روش کاهش درد بیمار و افزایش دامنه حرکات مفاصل و قدرت اندام با استفاده از آب است. این کار البته می توند آرامش روانی بیمار و بهبود وضع جسمانی او را نیز به دنبال داشته باشد.

ماساژ درمانی نیز دست ورزی روی بافت های نرم بدن تعریف شده است. این روش به رهایی از استرس و فشار عضلانی و درد ناشی از صدمات و سرعت بهبود ناراحتی های حاد و مزمن کمک می کند. امروزه میلیون ها نفر در سراسر جهان از این روش به عنوان یک روش مراقبت بهداشتی استفاده می کنند.

تاریخچه این درمان به حدود 2700 سال قبل از میلاد بر می گردد. بقراط حدود 400 سال قبل از میلاد ضرورت استفاده از ماساژ را به عنوان یک روش به خصوص در کاهش آسیب های ورزشی و جنگی، به پزشکان گوشزد کرده است. اسناد قدیمی دال بر استفاده ژاپنی ها و نیز سایر تمدن ها نظیر مصر، روم و عرب از ماساژ موجود است.

ماساژ به شیوه نوین و علمی، توسط هنریک لینگ (1839-1776) بر پایه ماساژ و ورزش بنیان نهاده شد.
دو برادر پزشک آمریکایی به نام جورج و چارلز تیلور پس از تحصیل در سوئد، در سال 1850 این رشته را به آمریکا معرفی کردند.