سالم خبر : پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر به کمک چاپگرهای سه‌بعدی، داربست‌های استخوانی را طراحی کردند که علاوه بر ترمیم استخوان آسیب دیده قادر است با روش گرمادرمانی، برای درمان سرطان استخوان در مجاورت بافت پیوندی به کار برده شود.
به گزارش سالم خبر از ایسنا، سعید سهمانی، مجری طرح در این باره گفت: در این تحقیق با کمک ابزار دقیق و سریع چاپگر سه‌بعدی، داربست استخوانی بایو- نانوکامپوزیتی دو کاره‌ای زیست سازگار و از بین برنده سلول‌های سرطانی تولید کردیم.
وی ادامه داد: علاوه بر آن با استفاده از خواص مکانیکی استخراج‌شده توسط آزمایشات صورت گرفته، رفتار ارتعاشات یک ایمپلنت استخوانی ساخته‌شده از این داربست را به صورت تحلیلی و تحت شرایط بارگذاری گوناگون مدل کردیم و مورد بررسی قرار دادیم.
سهمانی، ساخت این داربست را با استفاده از چاپگرهای سه‌بعدی و از ترکیب و سنتز بایوسرامیک (بردیجیت) و نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) دانست و ادامه داد: نتایج به دست آمده نشان داد که داربست تولید شده زیست سازگار بوده و خواص بیولوژیکی و مکانیکی مشابه با استخوان طبیعی دارد و از تخلخل لازم برای رشد سلول‌های استخوانی جهت ترمیم و بازسازی یک بخش صدمه دیده استخوان برخودار است.
مجری طرح با اشاره به کاربردهای داربست تولید شده، خاطر نشان کرد: از این داربست می‌توان در بخش مهندسی پزشکی، جهت ترمیم و بازسازی بخش‌های صدمه دیده استخوان بهره گرفت. از طرفی به دلیل دارا بودن نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) این قابلیت را دارد که با قرار گرفتن در یک میدان مغناطیسی AC، گرما تولید کند و سبب افزایش درجه حرارت بافت اطراف خود شود.
به گفته وی، افزایش دما در اطراف داربست موجب می‌شود تمامی سلول‌های سرطانی موجود در اطراف داربست جایگذاری شده در بافت، توسط هایپرترمیا (گرمادرمانی) از بین بروند.
سهمانی خاطرنشان کرد: طراحی و ساخت داربست بایو- نانوکامپوزیت با بهره‌گیری از چاپگر سه‌بعدی، روشی سریع و با قابلیت برای طراحی و ساخت نمونه‌هایی با ساختار پیچیده و تخلخل در ابعاد مشابه با استخوان طبیعی به شمار می‌رود، از این رو می‌توان آن را از ویژگی‌های منحصر به فرد این تحقیق نام برد.
بر اساس اعلام ستاد نانو، این تحقیقات از سوی سعید سهمانی، پژوهشگر پسادکتری مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر و همکارانش انجام شده و نتایج آن در مجله Ceramics International با ضریب تأثیر 3.057 منتشر شده است.
وی ادامه داد: علاوه بر آن با استفاده از خواص مکانیکی استخراج‌شده توسط آزمایشات صورت گرفته، رفتار ارتعاشات یک ایمپلنت استخوانی ساخته‌شده از این داربست را به صورت تحلیلی و تحت شرایط بارگذاری گوناگون مدل کردیم و مورد بررسی قرار دادیم.
سهمانی، ساخت این داربست را با استفاده از چاپگرهای سه‌بعدی و از ترکیب و سنتز بایوسرامیک (بردیجیت) و نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) دانست و ادامه داد: نتایج به دست آمده نشان داد که داربست تولید شده زیست سازگار بوده و خواص بیولوژیکی و مکانیکی مشابه با استخوان طبیعی دارد و از تخلخل لازم برای رشد سلول‌های استخوانی جهت ترمیم و بازسازی یک بخش صدمه دیده استخوان برخودار است.
مجری طرح با اشاره به کاربردهای داربست تولید شده، خاطر نشان کرد: از این داربست می‌توان در بخش مهندسی پزشکی، جهت ترمیم و بازسازی بخش‌های صدمه دیده استخوان بهره گرفت. از طرفی به دلیل دارا بودن نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) این قابلیت را دارد که با قرار گرفتن در یک میدان مغناطیسی AC، گرما تولید کند و سبب افزایش درجه حرارت بافت اطراف خود شود.
به گفته وی، افزایش دما در اطراف داربست موجب می‌شود تمامی سلول‌های سرطانی موجود در اطراف داربست جایگذاری شده در بافت، توسط هایپرترمیا (گرمادرمانی) از بین بروند.
سهمانی خاطرنشان کرد: طراحی و ساخت داربست بایو- نانوکامپوزیت با بهره‌گیری از چاپگر سه‌بعدی، روشی سریع و با قابلیت برای طراحی و ساخت نمونه‌هایی با ساختار پیچیده و تخلخل در ابعاد مشابه با استخوان طبیعی به شمار می‌رود، از این رو می‌توان آن را از ویژگی‌های منحصر به فرد این تحقیق نام برد.
بر اساس اعلام ستاد نانو، این تحقیقات از سوی سعید سهمانی، پژوهشگر پسادکتری مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی امیرکبیر و همکارانش انجام شده و نتایج آن در مجله Ceramics International با ضریب تأثیر 3.057 منتشر شده است.