سالم خبر: ۶ میلیون بیمار دیابت در ایران زندگی می‌کنند و تعداد آنها رو به افزایش است و در یک دهه آینده به حدود ۹ میلیون نفر می رسد.
به گزارش سالم خبر، علیرضا استقامتی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران در نشست آنلاین صدمین سال کشف انسولین افزود: در حال حاضر شاهد شیوع بالای بیماری دیابت در کشور هستیم به گونه‌ای که اگر امروز مبتلایان دیابت را به مثابه یک کشور در نظر بگیریم ایران پس از هند و چین سومین کشور جهان خواهد بود.
وی اظهار داشت: براساس مطالعه‌ای که در ایران انجام شد فقط ۲۰ درصد از مردم در رسیدن به سه هدف کنترل قند خون، فشار خون و چربی موفق عمل کرده‌اند و وضعیت در دنیا بهتر از ایران نیست و در بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز آمار و اعداد در حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد است.
استقامتی با بیان اینکه در درمان دیابت بسیاری از بیماران به اهداف درمانی و مدیریت مناسب درمان دست پیدا نکرده‌اند، ادامه داد: دیابت یک بیماری مزمن مادام‌العمر است و همه ابعاد زندگی فرد را تحت الشعاع قرار می‌دهد زیرا میزان قند خون در فرد مبتلا به دیابت با مصرف هر ماده غذایی و حتی انجام حرکت‌های فیزیکی تغییر می‌کند و این خود نشان از پیچیدگی این بیماری دارد و به عنوان مثال در فرد مبتلا به آسم که آن هم نوعی بیماری مزمن بوده ، فقط بحث فعالیت فیزیکی مطرح است و نه تغذیه فرد بیمار.
فوق‌تخصص غدد با اشاره به تاثیر میزان دسترسی به دارو و آموزش در درمان بیماری دیابت، تصریح کرد: چالش اصلی مدیریت دیابت در دسترس قرار دادن دارو و وجود آموزش استفاده از آن است، به خصوص انسولین که یک داروی تزریقی بوده و استفاده از آن به آموزش مداوم نیاز دارد چراکه در دسترس بودن دارو برای درمان بیماری مزمنی مانند دیابت، فوق‌العاده اهمیت دارد، از این‌رو در زمینه قرص‌های خوراکی، انسولین‌های تزریقی و ابزارهای درمانی مانند قلم انسولین، گلوکومتر و دستگاه سی‌جی‌ام (CGM) به دسترسی هرچه بیشتر نیاز داریم.
به گفته وی، یک فرد مبتلا به بیماری دیابت حداکثر سالی سه تا چهار ساعت با پزشک خود در ارتباط است درحالی‌که دهها هزار ساعت دیگر را باید به تنهایی درخصوص مدیریت بیماری تصمیم‌گیری کند، برای مثال در برخی مطالعات معلوم شده که یک بیمار دیابتی گاهی روزانه با ۳۰۰ مورد تصمیم متفاوت مواجه می‌شود و چنانچه فرد در این مورد آموزش ندیده باشد نمی‌تواند به تنهایی از عهده مدیریت صحیح بیماری برآید. بحث آموزش در بیماران دیابتی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و این موضوع از عهده و وظایف پزشکان نیز خارج است زیرا نمی‌توان در مدت‌زمان کوتاه این حجم از اطلاعات را به بیمار انتقال داد.
این پزشک خاطرنشان کرد: از این رو یکی از مهم‌ترین مسائل مدیریتی در این حوزه مبحث آموزش است.
استقامتی با بیان اینکه بیمه‌ها باید پوشش آموزش را بر عهده گیرند، افزود: برای انجام مدیریت صحیح در حوزه دیابت، به آموزش بیماران، خانواده‌ها، اجتماع، پزشکان و نیز دسترسی به ابزارهای درمانی و داروهای روز دنیا نیازمند هستیم. البته برای رسیدن به این هدف به مدیریتی همگانی نیاز داریم که تنها با کمک سازمان‌های مردم‌نهاد و خود مردم و مدیریت عالی از سوی دولت امکان‌پذیر است.
درمان با کیفیت دیابت نوعی سرمایه‌گذاری است
این استاد دانشگاه ادامه داد: یکی از وظایف دولت‌ها در مواجهه با بیماری‌های مزمن کاهش هزینه‌های بیماران و کمک به بهبود شاخص‌های زندگی آنهاست و هزینه‌هایی که در بحث درمان صورت می‌گیرد، نوعی سرمایه گذاری محسوب می‌شود.
استقامتی تاکید کرد: اینکه فکر کنیم داروهای ارزان‌قیمت بهترین داروها هستند اشتباه بوده، نباید کیفیت را فدای قیمت دارو و درمان کرد. البته طبیعی است که ایجاد رقابت به از بین رفتن انحصار و تعدیل قیمت‌ها کمک خواهد کرد، اما معتقدیم که رجوع به درمان‌های استاندارد و استفاده از داروهای جدید و مطابق با تکنولوژی روز جهان باید معیار اصلی برای اقدامات درمانی باشد و نه صرفا استفاده از داروهای ارزان قیمت، بنابراین در این راستا سازمان غذا و دارو باید مدیریت خود را در این روند بیشتر کند و با ایجاد زیرساخت‌های علمی، رقابت سالم در بازار دارویی ایجاد کند تا بیماران نیز ازمحصولات با کیفیت و مطابق با علم روز دنیا برخوردار باشند
وی در بخش دیگری از نشست به اهمیت انسولین درمانی در مدیریت دیابت اشاره کرد و از پیشرفت‌ها و تغییراتی که در تولید و توسعه انسولین در صد سال اخیر صورت گرفته گفت و افزود: با ورود انسولین‌های انسانی به بازار در سال ۱۹۸۲ و جایگزین شدن آنها با انسولین‌های حیوانی، انقلابی در این بخش صورت گرفت چراکه آلرژی و عدم خلوص در انسولین‌های ابتدایی بسیار مشکل‌ساز بود. همچنین پس از آن در سال ۲۰۰۰ با ورود انسولین‌های آنالوگ و نیز تولید قلم‌های انسولین انقلابی در درمان دیابت صورت گرفت چراکه این انسولین‌ها عوارض کمتر، حمل‌ونقل آسان‌تر، دقت بیشتر و درد کمتر در تزریق را به بیماران هدیه دادند.
استقامتی تصریح کرد: البته این انقلاب همچنان از جنبه‌های مختلف تکنولوژی ادامه داشت تا اینکه در سال‌های اخیر با ورود انسولین‌های پایه نسل جدید مدیریت دیابت بار دیگر دستخوش تغییر اساسی شد زیرا که انسولین‌های پایه نسل جدید با کاهش عارضه هایپوگلایسمی و نوسانات کمتر قند خون و همچنین استفاده آسان‌تر کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشیدند.
وی در بیان چشم‌انداز درمان با انسولین اظهار داشت: برای پوست‌اندازی در عرصه درمان دیابت به یک تا دو دهه زمان نیاز داریم. پس از این دوره درمان‌های متعددی ازجمله انسولین‌های هوشمند، انسولین‌های خوراکی و تکمیل دستگاه CGM به روند درمان بیماری دیابت کمک خواهند کرد. البته پیشرفت‌های همه‌جانبه‌ای در رابطه با کنترل دیابت در جهان در حال انجام است و برای تکمیل مطالعات و متعادل شدن هزینه‌ها به سپری شدن زمان نیاز داریم زیرا حتی پرداخت پرداخت هزینه‌های کنونی از توان بسیاری از بیماران خارج است از این رو در کشور نیاز داریم تا همگام با دانش روز دنیا از ملاحظات درمانی و ابزارهای دیجیتال بهره‌مند شویم تا بیماران را در مدیریت صحیح این بیماری یاری کنیم.
